دلجویی زوجین
دلجویی از شوهر
دشواری‌های زندگی بر دوش مرد است. او باید مخارج خانواده را از هر راه ممکن تأمین کند. او در بیرون از خانه با صدها مشکل روبه‌رو می‌شود. ممکن است مورد توهین یا توبیخ قرار بگیرد، ممکن است با اذیت و کارشکنی همکارانش روبه‌رو شود، ممکن است مطالباتش را نتواند وصول کند، ممکن است بدهی‌های خود را نتواند بپردازد، ممکن است شغل مناسبی پیدا نکند: این مسائل و مشکلات، موقتی نیستند، بلکه همواره در طول زندگی اتفاق می‌افتند. کم‌تر اتفاق می‌افتد روزی که ناراحتی تازه‌ای نداشته باشد. ازاین‌روست که عمر مردها غالباً کوتاه‌تر از عمر زنان است.
انسان در این‌گونه مواقع، نیاز شدیدی به همدمی دل سوز و مهربان دارد تا دل‌داری‌اش بدهد و روان و اعصابش را آرامش ببخشد.
همراهی همسر
خانم های عزیز! همسر شما، دل سوز ندارد، احساس غربت و تنهایی می‌کند، از مشکلات فرار کرده و به محیط خانه و شما پناه می‌آورد، به دل‌جویی‌های شما نیازمند است، اگر با روی درهم‌کشیده و اوقات‌تلخ، وارد خانه شد و آثار ناراحتی را در چهره‌اش مشاهده کردی، سلام و تعارف شما از روزهای دیگر گرم‌تر باشد، اسباب استراحت و غذای او را زود فراهم کن، درباره موضوعات دیگر هرگز سخن نگو، ایراد نگیر، تقاضا نکن، از گرفتاری‌های خودت شکایت و درد دل نکن، بگذار خوب استراحت کند، اگر گرسنه است سیر شود. اگر سرماخورده، گرم شود. اگر گرما او را آزرده است، خنک شود. آنگاه‌که از خستگی درآمد و اعصابش راحت شد، با زبان خوش، علت ناراحتی‌اش را بپرس. اگر بازهم میل صحبت نداشت، اصرار نکن، اما اگر شروع به درد دل کرد، خوب به سخنانش گوش بده. همۀ حواست پیش او باشد. از خنده بی‌جا جداً بپرهیز، بلکه از شنیدن عوامل ناراحتی او اظهار تأسف کن، طوری وانمود کن که بیش از خودش از عوامل گرفتاری او اندوهگین هستی.
با اظهار محبت و دل سوزی، زخم‌های دلش را مرهم بگذار، با نرمی و ملایمت دل‌داری‌اش بده. موضوع را در نظرش کوچک و بی‌اهمیت جلوه بده و او را به حل مشکل تشویق کن. بگو: این‌گونه حوادث، از مسائل لاینفک زندگی است و برای همه اتفاق می‌افتد، چندان مهم نیست، انسان می‌تواند با نیروی صبر و استقامت بر مشکلات پیروز گردد. مردانگی و شخصیت انسان در این‌گونه موارد ظاهر می‌شود. غصه نخور، صبر و کوشش کن تا مشکل حل شود. اگر نیاز به راهنمایی دارد و راهی به نظر تو می‌رسد، پیش پایش بگذار و اگر راه صحیحی به نظرت نرسید، پیشنهاد کن با یکی از دوستان یا خویشان عاقل و خیرخواه مشورت کند.
راهکار دلجویی از شوهر
خانم محترم همسر تو در مواقع گرفتاری به مهربانی‌ها و دل‌جویی‌های تو نیازمند است. باید به داد او برسی و مانند یک پرستار مهربان، بلکه یک روان‌پزشک دل سوز از او دلجویی کنی.
از این بالاتر، باید شخصیت خویش را به اثبات برسانی و شوهرداری کنی. آری، پرستار و روان‌پزشک کجا می‌توانند مانند یک بانوی فداکار شوهرداری کنند؟ تو غافلی که مهربانی‌ها و دل‌داری‌های تو، چه اثر معجزآسایی در روح همسرت می‌گذارد. قلب و روانش را آرام می‌کند. به زندگی دل گرم می‌شود. برای مبارزه با مشکلات آماده می‌گردد. پی میبرد که در این جهان تنها و بی‌کس نیست . به وفا و صمیمیت تو اطمینان پیدا می‌کند. دوست دار و عاشق تو و اخلاقت می‌شود و در نتیجه، پیمان زناشویی شما استوار و محکم می‌گردد.
حضرت امام صادق (ع) می‌فرماید:
در دنیا چیزی بهتر از همسر شایسته وجود ندارد. زنی که شوهرش از دیدار او مسرور و شاد می‌گردد. [1]
و امام رضا (ع) می‌فرماید:
یک دسته از زن ها آن‌هایی هستند که زیاد بچه‌دار می‌شوند، مهربان و با عاطفه هستند، در سختی‌ها و پیش‌آمدهای روزگار، در امور دنیا و آخرت، پشتیبان شوهرشان هستند؛ به زیان او کار نمی‌کنند و گرفتاری‌هایش را زیاده نمی‌گردانند. [2]
دلجویی از همسر
چنان که مرد همیشه به یک حال نیست، زن نیز حالات مختلف دارد، گاهی شاد و خندان است، گاهی غمناك و افسرده، گاهی خوش و سرحال است، گاهی عصبانی و تندخو، گاهی در اثر کارهای دشوار خانه‌داری کاملاً خسته، گاهی در اثر داد و فریادهای فرزندان اعصابش ناراحت، گاهی از زخم‌زبان و طعنه‌های بستگان یا همسایگان در رنج، و گاهی در اثر چشم و هم‌چشمی‌های غلط و نداشتن تجملات زندگی، متأثر می‌شود.
آری، انسان در معرض صدها از این قبیل حوادث جزئی و کلی قرار دارد. و ممکن است یکی از آن‌ها چنان در روحش اثر بگذارد که از شدت ناراحتی از خود بیخود شده، دنبال بهانه‌ای باشد تا دِقّ دلش را خالی کند. بانوان چون از روحی حساس و لطیف برخوردارند زودتر از مردها از حوادث ناگوار، متأثر گشته و عکس‌العمل نشان می‌دهند. با اندك چیزی رنجیده‌خاطر و عصبانی می‌شوندو چون احساساتی هستند و تاب و تحمل دشواری‌ها را ندارند، فوراً دادوفریاد راه می‌اندازند.
بر شوهر است که در این مواقع حساس به داد همسر پریشان احوالش برسد و اعصاب پژمرده او را آرامش دهد. زیرا در این زمان که زن تسلط بر اعصاب ندارد، نیازش به دلجویی و همدمی بیشتر است. ازاین‌رو باید با نرمی و ملایمت اعصابش را آرامش داد و برای این کار، کسی بهتر از شوهر نیست؛ زیرا شوهر محرم‌ترین افراد نسبت به اوست.
همراهی شوهر
آقای محترم! هنگامی‌که وارد منزل می‌شوی اگر دیدی همسرت عصبانی و ناراحت است، صورتش را درهم‌کشیده و اوقات‌تلخی می‌کند غیرعادی بودن حالش را دریاب و بر احوال زارش ترحم کن. اگر از شدت ناراحتی سلام نکرد، تو سلام کن. سلام کردن، مقام تو را پایین نمی‌آورد. با لب خندان و چهرۀ باز سخن بگو. بیشتر از هر روز به او مهربانی نما. از اوقات تلخی و ترش‌رویی اجتناب کن. در کارهای خانه کمک کن. مواظب باش حرف تلخ و نیش‌داری از تو خارج نشود. از مسخره کردن و دست انداختن او بپرهيز. اگر حرف نمی‌زند سر به سرش نگذار. بگذار به حال خود باشد. نگو : امروز دیگر چه خبر شده؟ مثل برج زهرمار شده‌ای؟ اگر خواست درد دل کند به حرف‌هایش خوب گوش بده و اظهار تأسف کن. چنان وانمود کن که از آن پیشامدِ ناگوار تو از او بیشتر متأثری. بگذار خوب درد دل کند و عقده‌هایش را بگشاید.
[1] – بحار الأنوار، ج ۱۰۳، ص۲۱۷.
[2] – مستدرك الوسائل، ج ۲، ص ۵۳۴.
