سالروز ولادت امام حسین ع مبارک

قدوم نو رسیده آفتاب را ملائک بی شمار، به تبریک آمده اند و بر بام خانه دختر خورشید، بال می افشانند. از بهشت دامان بتول ، بهاری سرزده است و خانه علی و زهرا، امروز، خانه تمام شادی ها و دست افشانی هاست. خدا، لبخند می زند این روز شگفت را و مرد  تنهای نخلستان ها ، به نسل سبز این کودک می اندیشد. به نور ممتدی که سینه به سینه تا قیامت خواهد رفت؛ «وَ لَو کَره الکافِرُون» . بگذار تمام کائنات بدانند آغاز تو را ! دو دریای آبی ،  به هم آمیختند و در پیوند خدایی و زبانزدشان ، اقیانوسی پدید آمد که تاریخ را دیگرگونه خواهد کرد. لبخند بزن تا خون در رگ های طبیعت جاری شود. لبخند بزن تا خدا به یمن آمدن تو، اهالی روزگار را امان دهد.

بهاری های شگفتی در راه اند . فردا گلی می شکفند که بادها را پرپر می کند. آن را من نمی گویم: آسمان می گوید با هزاران بهاری که دیده است. این را زمین می گوید؛ زمین که مادر همه بهار های آمده است. گلی می شکفد که گل ها به پیشواز آمدنش ، پرپر می شوند . درخت ها ، سجده می کنند مقدمش را. کوه ها سربر آستان کرم او می گذارند و دریاها ، وام دار زلال چشمانش می شوند. فردا گلی می شکفد که عطرش از همه پنجره های بسته عبور  خواهد کرد؛ از همه دیوار های سنگی ، خیا بان های تاریک ، کوچه های رنگ و رو رفته. فردا گلی می شکفد که پنجره ها را باز خواهد کرد و آینه ها را شفاف. فردا گلی می شکفد که ابرها را به باران دعوت می کند. باران را به زمین تشنه می فشاند. گل ها را می رویاند و خورشید را صدا می کند تا رنگین کمانی شگفت، شرق تا غرب زمین و آسمان را به هم بدوزد؛ رنگین کمانی زیباتر از همه آذین ها و خیر مقدم ها ، رنگین کمانی که مزین به نام زیبای زیباترین گل دنیاست. گلی که کشتیبان «سفینة النجاة» است.