محیط زیست

آلودگی صوتی، معضل جوامع شهری

یکی از مشکلات زندگی شهری که متأسفانه زندگی پر از آرامش و به دور از سر و صدای زندگی برخی از روستاها را نیز دارد فرا می گیرد، موضوع آلودگی صوتی است. آلودگی صوتی یکی از ویژگی های زندگی اهل جهنم است، چنان که در قرآن می خوانیم:

« فَاَمَّاالَّذينَ شَقُوا فَفِي النَّارِ لَهُمْ فيها زَفيرٌ وَ شَهيقٌ». [1]

آنان که شقاوت ورزیدند، در جهنم جای گیرند و صدای گوش خراش، آزاردهنده و خسته کننده در آن است.

مرحوم علامه طباطبایی(ره) ذیل این آیه از علامه طبرسی (ره)«صاحب تفسیرمجمع البیان» نقل میکند که: اولین لحظه صدای حمار را «زفير» و نهایت درجه بلندی آن را «شهيق» گویند.[2]

در آیه ای دیگر آمده است:

« إِذا أُلْقُوا فيها سَمِعُوا لَها شَهيقاً وَ هِيَ تَفُورُ ». [3]

هنگامی که در جهنم سقوط کردند، صدای گوش خراش ناله ها و سر و صدای اهل جهنم موجب آزار آنان خواهد شد. . درباره حضور اهل محشر آمده است: «و هم من فزع الاکبر آمنین»

انسان های  با ایمان از «فزع بزرگ» یعنی از آه و ناله و زاری محشر در امانند. پس باید با ایمان، زندگی را از هرگونه سر و صدا به دور و از هرگونه آلودگی صوتی بر کنار داشت.

آری! جهنم جای فریاد گوش خراش ناله ها و آه هاست که به نوبه خود آزار دهنده و خسته کننده است. بر این اساس باید زندگی خود را از هرگونه آلودگی صوتی که آرامش انسان را سلب کرده و زندگی آدمی را دستخوش نا امنی های صوتی می نماید دور کنیم. از این راه، از پیدایش بسیاری از مشکلات عصبی بکاهیم.

***

زندگی اخروی از دیدگاه قرآن

قرآن، درباره توصیف جایگاه زندگی اخروی می فرماید: « لا يَسْمَعُونَ فيها لَغْواً وَ لا تَأْثيماً»[4]« لا يَسْمَعُونَ فيها لَغْواً وَ لا كِذَّاباً » [5]علامه طباطبایی(ره) در الميزان می نویسد: «لالغو في الجنة؛ هیچ گونه سخنان ناستوده و سر و صدای مزاحم در بهشت وجود ندارد».[6]

در آنجا هیچ گونه آوای نابه جا و آزار دهنده و هیچ سخنی که حکایت از خطاکاری و گناه مداری باشد را نمی شنوند.

این آیه گویای این حقیقت است:

الف) آلودگی صوتی دشمن زندگی ایده آل و مورد نیاز آدمی است.

ب) باید عوامل پیدایش آلودگی صوتی را از محیط زندگی به دور داشت.

ج) از محیط های شلوغ و پر سر و صدا که هزاران مشکل را در بر دارد، باید گریخت.[7]

د) جهنم جایی بسیار پر از سر و صداهای مزاحم است، بنابراین از چنین محیط هایی باید دور بود. از این رو قرآن از مؤمنان راستین چنین یاد می کنند: « وَ الَّذينَ هُمْ عَنِ اللَّغْوِ مُعْرِضُونَ ». [8]

آری! نه تنها مؤمنان اهل لغو نیستند، بلکه از محیطی که لغو در آن حضور دارد نیز گریزانند. چنان که در آیه ۵۵ سوره قصص آمده است: « وَ إِذا سَمِعُوا اللَّغْوَ أَعْرَضُوا عَنْهُ ؛ وقتی که کلام لغو را شنیدند، از آن دوری جستند»


[1] – هود ، 106 .

[2] – علامه طباطبایی، المیزان، ج ۱۱، ص ۲۱.

[3] – ملک ، 7 .

[4] – واقعه ،25 .

[5] – نباء ، 35 .

[6] – علامه طباطبایی، المیزان، ج ۱۴، صص ۷۹- ۸۳؛ علامه جوادی آملی، تسنیم، ج ۲، ص ۳۲۹.

[7] – تفسیر نمونه، ج ۱۹، ص ۵۴۰؛ ج ۲4، ص ۵۷: ج ۴، ص 90، ج23، ص57.

[8] – مؤمنون، 3 .

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

همچنین ببینید
بستن
دکمه بازگشت به بالا