تربیت کودک

پاکیزگی چگونه؟

• برای این که کودک به پاکیزگی اهمیت دهد:
• الگوی مناسبی در پاکیزگی باشید.
• دسترسی کودک به لوازم شست وشو را راحت کنید.
• شست وشو را با همراهی همدیگر انجام دهید.
• اجازه دهید کودک نه تنها دست خود بلکه دست شما را هم بشوید.
• بکوشید شستن دست ها بعد از توالت رفتن برایش یک عادت شود.
• بگذارید کودک نوع صابون و حوله اش را خود انتخاب نماید تا با لذت بیشتری شست وشو کند.
• با ثبت امتیاز، لبخند زدن و…، به پاکیزگی پاداش دهید.
• با شوخ طبعی، عملکرد او را در شست وشو وارسی و موفقیتش را تحسین کنید.
• پاکیزه کردن کودک را به صورت یک تنبیه درنیاورید.
• انتظارات غیرمنطقی و فراتر از سن کودک نداشته باشید. بیشتر آنها فقط می توانند در چهار سالگی دست و شش ماه بعد صورت خود را به تنهایی بشویند و در حدود شش سالگی به تنهایی حمام کنند.
• مراقب باشید! در آموزش پاکیزگی افراط نکنید تا کودک به وسواس تمیزی مبتلا نشود.

بازی گوشی کودک در مکان های عمومی

• بالاتر از توان سنی کودک، توقع رعایت برخی آداب را نداشته باشید. برای مثال از کودک خردسال نخواهید برای صاف و اتوکشیده ایستادن در یک صف طولانی با شما همکاری کامل کند.
• اسباب بازی یا وسیله ای سرگرم کننده همراه داشته باشید تا در وقت نیاز، آن را به کودک بدهید.
• از قبل برای کودک توضیح دهید که کجا می روید، چه کاری دارید و احتمالا کارتان چه قدر طول خواهد کشید.
• خیلی روشن، انتظاراتی را که از او دارید و پی آمدهای احتمالی سرپیچی اش را بازگو کنید.
• رفتار خوب کودک را بیدرنگ تحسین کنید. می توانید با شیوه امتیازدهی و تعیین جایزه برای چند امتیاز، این رفتارها را در او تثبیت کنید.

• عدم همکاری اش را با محرومیت همراه کنید؛ مانند اخراج موقت از محلی که در آن شلوغ می کند، ممانعت از انجام کارهای مورد علاقه اش و… همچنین هنگام اجرای محرومیت به خود نگویید «بد شد، دیگران نگاه می کنند.» تربیت صحیح کودک شما بسیار مهم تر از نظر و داوری دیگران است.

همکاری کودک در کار خانه

• از همان خردسالی کودک شروع کنید
• کارها را متناسب با سن و توانایی اش به او بسپارید.
• دقیقا کاری را که از کودک انتظار دارید همراه شیوه درست انجامش به او نشان دهید.
• بیدرنگ پس از انجام درست کار، او را تشویق کرده و ضمن بازگو کردن همکاری کودک در جمع دیگران، او را تحسین کنید.

• زمان انجام کار را به کودک یادآوری کنید. برای مثال جدولی بکشید که مشخص کند کودک چه زمانی باید چه کاری را انجام دهد. مثلا بگویید بعد از تمام شدن غذا، او باید چه کاری بکند.
• بعد از گذشت مدتی از همکاری کردن کودک، آخر روز و نه در طول روز، در حضور او عملکردش را بررسی کنید. کم کم فاصله زمانی این بررسیها را بیشتر کنید.
• برای هر همکاری کودک یک امتیاز قرار دهید و برای هر چند امتیاز یک جایزه. عدم همکاری او را با محروم کردن از علایق و امکاناتش تنبیه کنید.

کودک گوش نمی دهد

• محکم و باصلابت اخطار چند دقیقه ای بدهید؛ برای مثال بگویید 《تا پنج دقیقه دیگر سر سفره شام حاضر شو!» و بعد به ساعت دیواری اتاق اشاره کنید.
• در رعایت زمان تعیین شده برای انجام کارها از سوی کودک، دقیق و سخت گیر باشید
• اگر کودک به خواسته شما به موقع پاسخ داد، زود تحسینش کنید.
• دفعه های بعدی که از او چیزی می خواهید، ابتدا برای فرمان پذیری اش در دفعه قبل از او تقدیر کنید و سپس تکلیف جدید را بخواهید.

اگر کودک همکاری نکرد

• زمان را از او بگیرید؛ برای مثال اگر به این بهانه که بازی اش تمام نشده بود ده دقیقه دیر سر شام آمد، فردا ده دقیقه از زمان بازی اش کم کنید.
• بخواهید به ازای هر دقیقه دیر آمدن، یک دقیقه کاری از منزل را که معمولا مسئول آن نیست، انجام دهد.
• تنبیه را متناسب با نافرمانی کودک در نظر بگیرید. برای مثال اگر سر وقت نیامد، خودتان خوردن شام را شروع کنید و بگویید او باید به تنهایی شام ساده تری مثل نان و پنیر بخورد.