در خانه امیرالمؤمنین علیه السلام چه می گذشت؟

حجت الاسلام والمسلمین عالی

 سعی کنیم خانه مان را به یک خانه با صفا و صمیمیت تبدیل کنیم. خانه حضرت زهرا علیهاالسلام و امیرالمؤمنین علیه السلام این چنین بود. باهم بگو و بخند داشتند. در روایت آمده است گاهی اوقات غذا را می بردند و در باغ امیرالمؤمنین ع میل می کردند و با هم شوخی می کردند؛ بدون اینکه شوخیشان گزنده باشد و بخواهند به یکدیگر بتازند. خوش و با نشاط بودند. در عین حال بسیار به هم احترام می گذاشتند؛ هم به خودشان، هم به فرزندانشان. زمانی که پیغمبراکرم صلی الله علیه و آله از حضرت علی علیه‌السلام پرسیدند: «زهرا را چگونه بافتی؟» حضرت در جواب فرمودند: «زهرا در بندگی خدا کمک است»؛ یعنی همسران در بهشتی کردن، کمک یکدیگر باشند، نه در جهنمی کردن یکدیگر. حضرت امیر علیه السلام می فرمایند: «من هروقت به منزل می رفتم، زهرا تمام هم وغم را از دلم بیرون میکرد». مشخص است که حضرت زهرا علیهاالسلام در منزل خیلی بانشاط بوده اند. علامه طباطبایی چهل سال زندگی متأهلانه داشت. وقتی همسر علامه طباطبایی از دنیا رفت، علامه تا مدت ها گریه می کرد و کسالت پیدا کرد. به او می گفتند: «آقا! شما فیلسوفید، عارفید، مفسر قرآنید! مرگ حق است…». علامه می فرمودند: «گريه من اعتراض به خدا نیست که بگویم چرا خدا او را از دنیا برده؟ گریه من به خاطر این است که یادم می آید این زن چقدر باوفا و مهربان بود. در طول این چهل سال، یک بار دل من را نشکست. اگرمن به جایی رسیدم، او پشت سرم بود. بر روی تفسیر المیزان اسم من هست، اما این تفسير را دو نفر نوشتند». یعنی پشتیبانی های خانمم بود که من توانستم این کار را انجام بدم.