راه کار تربیت مهدوی

راه‌کار تربیت مهدوی در خانواده‌ای مهدوی

ای وصل تو غایت المراد دل ما

وی ذکر تو زیب و زیور، محفل ما

اندر دل ما لشکر غم منزل کرد

زآن روز که دور گشتی از منزل ما

(سیدمحمدتقی موسوی اصفهانی)

اولین اصل در اسلام شناخت خداوند و اعتقاد به یگانه‌بودن اوست. تا او را نشناسیم نمی‌توانیم بنده‌ای شایسته باشیم؛ و این شناخت امکان ندارد مگر از طریق اولیا و امامان معصوم) (علیهم السلام) «ای کسانی که ایمان آورده‌اید، خدا و رسول(ص)و اولیای امر خودتان را اطاعت کنید.» (نساء/ 59) در آیه ۷۱ سوره اسراء نیز آمده است: «روز قیامت هر گروهی از مردم را با امام‌شان می‌خوانیم.» پس در مرحلة اول، باید این واسطه‌های فیض خداوند را بشناسیم. لازمه اطاعت خداوند، شناخت امام است که تنها راه مستقیم الهی می‌باشد. امام ما هم در این دوران امام زمان (عج) است؛ پس شناخت ایشان برای یک مسلمان واجب و لازم است.

خانواده، هسته مرکزی هر جامعه‌ای است. هسته‌ای که خود یک جامعة کوچک می‌باشد و ماده شکل‌دهی جامعه‌ای بزرگ. به همین علت اسلام برای رسیدن به جامعه‌ای سالم و پاک به این مادة اساسی توجهی ویژه دارد و در مسیر ساختن یک جامعه مهدوی برای زمینه‌سازی ظهور آن حضرت، باید ابتدا خانواده‌ای مهدوی تربیت کنیم؛ خانواده‌ای آماده و مهیای عصر ظهور. باید فرزندان‌مان را به گونه‌ای تربیت کنیم که از کودکی عشق امام زمان(عج) در وجودشان رشد کند و سربازانی همیشه آماده باشند تا جان‌شان را در راه امام زمان‌شان فدا کنند. سربازانی که عشق به امام زمان(عج) در وجودشان ریشه دوانده و تندبادهای روزگار این عشق را تغییر نمی‌دهد.

برای تربیت مهدوی نیز اولین قدم، شناخت امام زمان(عج) است. پیامبر اکرم (ص) می‌فرماید: «هرکس بمیرد در حالی‌که امام زمانش را نشناخته باشد، به مرگ جاهلیت مرده است.» (مکیال المکارم، ج۱، ص۴۶) و چه چیز می‌تواند بدتر از این باشد که عمری را با نام مسلمان زندگی کنیم؛ اما در هنگام مرگ، یک مرگ جاهلی نصیب‌مان شود. مرگ جاهلی، یعنی مرگ کسانی که قبل از اسلام بوده‌اند و بویی از اسلام به مشام‌شان نرسیده‌ است. قبول عبادات در گرو شناخت امام و ولایت اوست و اگر شناخت صحیحی از امام زمان(عج) نداشته باشیم، از راه حق منحرف می‌گردیم. در دعای معرفت این‌گونه آمده است: «خدایا! حجت خود را به من بشناسان که اگر تو او را به من نمی‌شناساندی از دینم گمراه می‌شدم.» (مکیال المکارم، ج۱، ص۱۳۰) باید با مطالعة فراوان در مورد این امام عزیز، بتوانیم یک شناخت صحیح نسبت به ایشان به دست بیاوریم.

مرحله بعد یک ازدواج مهدوی است. ازدواجی که با انتخاب یک همسر مناسب صورت بگیرد. همسری که خودش یک منتظر واقعی بوده و بتواند ما را در تربیت فرزندانی که سربازان امام زمان(عج) باشند، یاری کند. در دین ما برای انتخاب همسر شایسته، معیارهایی وجود دارد؛ که اگر آن‌ها را در نظر بگیریم، یک گام بزرگ در این راه برداشته‌ایم. گامی که می‌تواند زمینه مناسبی برای یک زندگی مهدوی باشد و به دنبال آن زمینة تربیت یک نسل مهدوی، فراهم ‌شود. به بیان دیگر انتخاب یک شریک زندگی مطابق با الگوهای اسلامی، که می‌تواند مادری فاطمی یا پدری علوی باشد. 

لقمه حلال گام بعدی در این راه است؛ یک قدم مهم برای ساختن شخصیت فرزندان. رزق حلال یک نعمت بزرگ الهی است که با سعادت فرزندان ما رابطة مستقیم دارد. تغذیة حلال اثری اساسی بر شخصیت و اخلاق و سرانجام و عاقبت آنان دارد؛ حتی در دوران پیش از تولد. غذای حلال، ما را به حیات طیبه در دنیا و آخرت نزدیک می‌کند. در مقابل غذای حرام اثری سوء بر اخلاق و شخصیت انسان گذاشته و او را سزاوار آتش جهنم می‌کند. کسی که غذای حرام می‌خورد تا ۴۰ روز نمازش قبول نمی‌شود و دعایش مستجاب نمی‌گردد. لقمه حرام دستان ما را از دستان امام زمان(عج) جدا می‌کند.

قدم بعد انتخاب نام نیکو برای فرزند است. حقی که اسلام بر گردن والدین نهاده است. نام شایسته، نشانة هویت و شخصیت هر شخص بوده و درست مانند یک شناسنامه عمل می‌کند و نشان‌دهنده اعتقادات پدر و مادر می‌باشد. نام نیک در دنیا و آخرت وسیلة سربلندی و برکت است و هم‌نام یکی از ائمه بودن موجب افتخار. انتخاب نام نیکو همانند نام ائمه و یاران ایشان باعث ایجاد یک رابطة عمیق و عاطفی میان فرزندان و صاحبان این نام‌ها می‌شوند.

گام دیگر ایجاد محبت و عشق و علاقه به آن حضرت در دل‌های فرزندان می‌باشد. محبت باعث ایجاد وابستگی و دلبستگی می‌شود؛ هرچه این درخت ریشه‌دارتر باشد، برگ‌ها و ثمرات فراوانی خواهد داشت و بیشتر خودنمایی خواهد کرد. پس عشق و محبت هرچند درونی است و دیده نمی‌شود، ولی چیزی نیست که بتوان آن را مخفی نگاه داشت.

قدم دیگر ایجاد روحیه مسئولیت‌پذیری در فرزندان و تقویت آن است. تا زمانی که این روحیه در انسان وجود نداشته باشد، در راه دین و فضایل اخلاقی قدمی برنمی‌دارد. مسئولیت در برابر خداوند، در برابر پیامبران، در برابر ائمه، در برابر مردم و در برابر خود. باید این روحیه در انسان شکل بگیرد تا برای یاری امامش بشتابد و سختی‌های این راه مانع قدم برداشتن او در این زمینه، نشود.

 باید با تمام توان در تربیت نسلی مهدی‌باور و مهدی‌یاور کوشید؛ نسلی که عشق به امام زمان(عج) در خون‌شان جریان داشته باشد. این کار ممکن نیست مگر در خانواده‌ای مهدوی؛ خانواده‌ای که ولایت و عشق به امام زمان(عج) را با گوشت و خون خود درک کرده باشد. خانواده‌ای که در تک‌تک اعمال خود ولایت ایشان را مدنظر داشته باشد؛ هرچند در زمان ما این امر بسیار مشکل است. وقتی فرزندان محبت والدین خود را به امام زمان خود ببینند و درک کنند با این محبت مأنوس می‌شوند. چرا فرزندان با امام حسین (ع) آشنا هستند؟ به این دلیل که به‌طور پیوسته از کودکی در مراسم‌ مختلفی شرکت کرده‌اند؛ اشک و شوق والدین خود را برای امام حسین(ع) دیده‌اند؛ و محبت ایشان را درک کرده‌اند. اما برای امام زمان (عج) چه؟ چقدر کودکان ما این امام عزیز را می‌شناسند؟ چه خوب است برای ایجاد محبت ایشان در دل فرزندان هم قدم‌هایی جدی برداریم؛ برای مثال هر سال تولد امام زمان(عج) را جشن بگیریم و به کودکان عیدی دهیم. در روز آغاز ولایت ایشان مهمانی برگزار کنیم. هر روز یا حداقل هفته‌ای یکبار، برای سلامتی ایشان صدقه بدهیم. گاهی کار خیری را به نام ایشان انجام دهیم به گونه‌ای که کودکان ببینند. برای آن‌ها قصه‌های مهدوی تعریف کنیم. گاهی آن‌ها را به مسجد مقدس جمکران ببریم. هر روز دعای فرج بخوانیم. دعا یکی از نشانه‌های انتظار است و باعث ایجاد یک رابطه قوی با صاحب‌الزمان(عج) می‌شود. دعا وسیله‌ای است که فرد منتظر با آن، آتش دل خود را آرام می‌کند. آتشی که از درد دوری یار هر لحظه شعله‌ورتر می‌شود و درمانی ندارد جز دیدار محبوب. بنابراین منتظران واقعی باید به دعا و توسل روی آورند و پی‌در‌پی ظهور ایشان را از خداوند متعال درخواست کنند. در نامه‌ای از امام زمان(عج) این چنین آمده است: «و بسیار دعا کنید برای زودتر شدن فرج، که آن فرج شماست.» (مکیال المکارم، ج۱، ص۳۶۰)

خانه باید مرکز ولایت باشد؛ مرکز آموزش عملی و کاربردی دین و معارف دین، برای شناخت امام زمان(عج) و همراه او بودن. خانه باید مرکز عمل به احکام و اصول دین باشد؛ و خانواده‌ای ولایی با محوریت امام زمان(عج). امام مانند پدری است که بر فرزندانش حق ولایت دارد و فرزندان باید در تمامی کارها حق او را به جا بیاورند و فرمان او را اطاعت کنند. از امام رضا(ع) روایت شده است: «امام هم‌دم همراه و پدر مهربان است.» (مکیال المکارم، ج۱، ص۷۶) باید رضایت امام زمان(عج) را در تمام امور زندگی به دست بیاوریم؛ و رضایت ایشان به دست نمی‌آید مگر از طریق انجام واجبات، ترک محرمات، تقوا و عمل صالح، ولایت‌‌مداری، امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر، به دست آوردن فضیلت‌های اخلاقی مانند صداقت و وفاداری و گذشت و ایثار، عدالت، خوش‌خلقی، خدمت به مردم، روحیه قناعت و پرهیز از اسراف و تجمل‌گرایی و… به بیان دیگر رضایت امام در رضایت خداوند است؛ زیرا ایشان حافظ دین است. در حدیثی از پیامبر اکرم(ص) این‌چنین آمده است: «… نهمین آن‌ها قائم خاندان من و مهدی امت من است و او در اندام و گفتار شبیه‌ترین مردم به من می‌باشد. البته بعد از غیبتی طولانی ظاهر خواهد شد و دین خدا را آشکار خواهد کرد و با کمک الهی تأیید و حمایت به وسیله فرشتگان خداوند یاری خواهد شد. پس زمین را از عدل و داد پر کند چنان که از ستم و بیداد پر شده است.» (مکیال المکارم، ج۱، ص۸۹)

مهدویت یک برنامه کامل برای زندگی است و باعث تعالی و برتری خانواده می‌شود. در تمام مراحل زندگی تأثیری مستقیم دارد. خانه‌هایی که با نور اسلام روشن شده‌‌اند، تبدیل به مرکزی برای تربیت سربازان امام زمان(عج) می‌شوند. سربازانی که بر اساس اصول اسلام پرورش یافته‌اند. وقتی کودکان عشق والدین خود را نسبت به امام زمان(عج) ببینند و همراه آن بزرگ شوند، این عشق در جان‌شان خانه خواهد کرد. چنین افرادی نه تنها خودشان فردی صالح هستند، بلکه در تربیت افراد صالح نیز می‌کوشند؛ و این موضوع هرچه گسترده‌تر شود، سبب تعالی و برتری جامعه نیز خواهد شد.

برای تربیت نسلی مهدوی، بهترین کار این است که از خودمان شروع کنیم و ابتدا خانواده‌ای مهدوی تربیت کنیم. فرزندانی که خود در آینده، فرزندان‌شان را تربیت خواهند کرد. باید در این راه تمام سختی‌ها را به جان بخریم. در راه دنیا با تمام توان قدم برمی‌داریم؛ اما در راه دین چه؟ برای پرورش یک اعتقاد و باور که می‌تواند سعادت ما را در پی داشته باشد، چقدر از جان و مال و زمان هزینه می‌کنیم؟

عمری به جز بیهوده بودن سر نکردیم

تقویم‌ها گفتند و ما باور نکردیم

دل در تب لبیک، تاوَل زد، ولی ما

لبیک گفتن را، لبی هم تر نکردیم

(قیصر امین پور)