رویت امام زمان
قصه قائم، قصه یوسف است
آیت‌الله سید علی قاضی، آیت‌الله محمدجواد انصاری همدانی، آیت‌الله شاه‌آبادی (استاد عرفان امام خمینی )، آیت‌الله بهجت و… همه بزرگانی که از ستون‌های عرفان و اخلاق بوده‌اند، از هیچ‌کدامشان شنیده نشده است که ادعای رؤیت امام زمان (عج) را داشته باشند. حتی برخی از بزرگان شیعه مثل آیت‌الله مرعشی نجفی که به شرفیابی خدمت حضرت مشهور هستند تا زمانی که زنده بودند، اجازه ندادند این راز فاش شود. امام زمان(عج) در نامه‌ای به آخرین نائب خود علی بن محمد سمری نوشتند: «… خداوند برادران دینی‌ات را در مصیبت تو اجر دهد.
تا شش روز دیگر از دنیاخواهی رفت. به کارهایت رسیدگی کن و به کسی بعد از خود (برای نیابت ) وصیت نکن که غیبت طولانی آغازشده است . … به‌زودی کسانی خواهند آمد که مدعی مشاهده من باشند، ولی آگاه باش که قبل از خروج سفیانی و صیحه آسمانی هر کس که مدعی مشاهده باشد ، دروغ‌گوی افترا زننده است .»[1] امام این‌گونه اعلام‌خطر می‌کنند و راه را بر مدعیان دروغین می‌بندند» این جمله که «مدعی مشاهده دروغ‌گو است. » به این معنی نیست که در دوران غیبت کبری کسی حضرت را نخواهد دید، بلکه تعیین وظیفه شیعیان است که باید مدعی را که حتماً قصد و غرضی از دعای خود دارد، تکذیب کنند.
ما از آن‌ها بهتریم ؟!
چگونه می‌شود که حضرت حجت (عج) در زمان ما و در شهرهای ما زندگی کند و ما را ببیند و بشناسد و ما ایشان را نبینیم ، نشناسیم؟
امام صادق (ع) پاسخ این پرسش را می‌دهند:
«در زندگانی قائم (عج) شباهتی به یوسف هست … برادران یوسف فرزندان انبیا بودند بااین‌حال، برادرشان را فروختند. آیا از این امت گمراه چنین کاری بعید است؟… آن‌ها با وی گفت‌وگو کردند و او را نشناختند ، پس چگونه می‌توان منکر شد که خدای عزوجل در وقتی از اوقات حجت خود را پنهان بدارد؟… فاصله بین او و پدرش یعقوب فقط 18 روز پیاده‌روی بود و اگر خداوند می‌خواست می‌توانست یوسف را به او نشان دهد … این امت باور نمی‌کنند که حجت خدا در بازارها و اماکن آن‌ها رفت و آمد کند و او را نشناسند. این تا زمانی است که خداوند به او فرمان دهد که خود را معرفی کند همان‌گونه که به یوسف فرمان داد، آن هنگام که به برادرانش گفت: آیا می‌دانید آنگاه‌که جاهل بودید با یوسف و برادرانش چه کردید و برادران گفتند : آیا تو یوسفی؟[2] »[3]
صبرمان تمام شد
کسانی که آماده‌اند تا حق را نادیده بگیرند و طعم گمراهی را بچشند. بهانه‌اش را خواهند یافت. ولی آنچه ایمان را از بین می‌برد این بهانه‌ها نیستند. رفتار و اخلاق باطل است که روح ایمان را از انسان می‌گیرد و بهانه‌ها را به‌وقت خود فراهم می‌کند. طولانی شدن غیبت امام زمان (عج) بهانه خوبی است برای همه آدم‌هایی که قرار نیست در صف مؤمنان باقی بمانند فرقه‌ها و عقاید مختلف به وجود می‌آیند تا هرکسی به هر آن چه لایق است ، بپیوندد. ایمان واقعی متعلق به کسانی است که در عمل مؤمن‌اند و برای فرار از حق به دنبال بهانه نمی‌گردند.
امام صادق (ع) فرمود «صاحب‌الامر دو غیبت دارد و یکی از آن دو آن‌چنان طولانی است که گروهی خواهند گفت او مرده! جمعی خواهند گفت کشته‌شده، و گروهی بر آن خواهند شد که او پیش‌ازاین (ظهور کرده و ) رفته است . جز عده اندکی ، بر اعتقاد به وجود و ظهور او باقی نمی‌مانند. هیچ‌کس از بیگانه و آشنا از مکان او آگاهی ندارد جز خداوندی که ظهورش به دست اوست .» [4]
[1] – بحارالانوار ، ج 52، ص 151. [2] – یوسف ، 90. [3] – بحارالانوار، ج 51، ص 142. [4] – الغیبه للنعمانی، ص 172.
