عاشقانه های من و خالقم

از خانم راضیه فاضل فر
کد اشتراک ۹۱۰۵۳

ملکا .جان من تویی که در میان تمام داشته هایم ؛ دل خوش ترم به تو

وآن هنگام که زمین برمن تنگ آیدو روزگار سرجنگ داشته باشد ویاران ناموافق ؛ مرا شوری درقلب افتد،که ازهیچ مترس ،که من درقلب تو خانه دارم و
من به فطرت کودکی که هنوز کودکانه وعاشق مانده ؛دست روی سینه گذاشته وباهرضربانی ،اشکی زلال از سرذوق وعشق وافر،از دیدگان همیشه منتظر جاری میکنم ،که تمام غبارهاو زنگارهای نشسته بر دلم را میشوید و با زبانی که افتخارش نام روان و زیبای الله حبیبی است ؛ از سویدای دلم تورا فریادمیزنم که جانان مرا لحظه ایی وکمتراز لحظه ایی به خودم وامگذار که نابود میشوم وتو با رافت ورحمت همیشگیت مرا از هرآنچه آزارم میدهد نجات خواهی داد همانگونه که دیروز دادی و فردا میدهی
مراقب من وعزیزانم باش ای عزیز همیشه جاوید