نگاه قرآن به امام زمان(عجل الله تعالی فرجه)

در زبور بعد از ذکر (تورات) نوشتیم: «بندگان شایسته‌ام وارث (حکومت) زمین خواهند شد.» (انبیاء/ 105)

مهدویت از موضوعات اصیل، ریشه‌دار و باسابقه در اسلام است. همه فرقه‌های اسلام به نوعی درباره آن، اتفاق‌نظر دارند. محل ظهور این اتفاق و عقیده را می‌شود در تفاسیر آیات قرآنی مشاهده کرد؛ چراکه همه مسلمانان، قرآن را اولین و محکم‌ترین منبع عقیدتی خود می‌دانند. در قرآن آیاتی دربارۀ مهدویت وجود دارد که آرامش را تا عمق وجود انسان به ارمغان می‌آورد. آرامشی که از وعده‌ای صادق تجلی پیدا کرده است. وعده‌ایی که به اندازۀ تاریخ بشر قدمت دارد. هر پیامبری که آمده، مژدۀ آمدن او را داده، آنی ‌که وجودش سراسر قرآن را پُر کرده است.

وعده‌ایی که خداوند متعال در قرآن به آن اشاره کرده، در 52 سوره و بیش از 80 آیۀ قرآن آمده است. با توجه به اینکه این نوشتار گنجایش این حجم از مطالب را ندارد، ناچار به مواردی از آن اشاره می‌کنیم:

1- «ما می‌خواهیم بر مستضعفان زمین منت نهیم و آنان را پیشوایان و وارثان روی زمین قرار دهیم.» (قصص/ 5) نویسنده تفسیر روض‌الجنان درباره شأنِ نزول این آیه این چنین می‌گوید: «چنین عقیده‌اى (حکومت جهانی امام زمان) اولى و احسن است. از لحاظ این که موافق با ظاهر آیه مى‌باشد. آن هم از چند وجه: اول آن که الف و لام در ارض تعریف جنس بوده و آن را حمل بر عموم کردن بهتر است. دوم آن که لفظ امام درباره مهدى موعود حقیقت بوده و درباره بنى‌اسرائیل مجاز مى‌باشد. سوم آن که براى وارث بودن، وجود مهدى موعود لایق‌تر است، زیرا آخرین امام از ائمه بوده و وارث همه گذشتگان است و دولت او به دامنه قیامت متصل مى باشد.» (تفسیر روض‌الجنان، ذیل آیه5/قصص).

2- «خداوند به کسانی از شما که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده‌اند، وعده می‌دهد که قطعاً آنان را حکمران روی زمین خواهد کرد، همان‌گونه که به پیشینیان آن‌ها خلافت روی زمین را بخشید؛ و دین و آیینی را که برای آنان پسندیده، پابرجا و ریشه‌دار خواهد ساخت؛ و ترس‌شان را به امنیت و آرامش مبدّل می‌کند، آن‌چنان که تنها مرا می‌پرستند و چیزی را شریک من نخواهند ساخت؛ و کسانی که پس از آن کافر شوند، آن‌ها فاسقانند.» (نور/ 55)

از امام صادق(ع) درباره این آیه سؤال می‌شود، ایشان می‌فرماید: درباره على بن ابى‌طالب(ع) و ائمه اطهار(علیهم السلام) از اولاد او و نیز امام قائم(عج) نازل گردیده است. (البرهان فی تفسیرالقرآن، ذیل آیه55/ نور)

شیخ طوسی(ره) می‌گوید: «بنابر قول اهل‌البیت(علیهم السلام)، مراد از این آیه، مهدى موعود، امام قائم(عج)است. زیرا هنگامى که ظهور می‌کند، خوف را از بین می‌برد و عدل و داد را مى‌گستراند… در باره این موضوع به طور مفصل در کتاب الامامه خود بحث کرده‌ایم.» (تفسیر تبیان، ذیل آیه 55/ نور) آرزوی رسیدن به روزهای خوب، همیشه در فکر و اندیشه همۀ مردم دنیا وجود داشته است. این‌که سختی‌ها به پایان برسد. زندگی چهره خوشش را به انسان‌ها نشان دهد. این آرزو را در دعاهای‌مان گاه و بی‌گاه خواسته‌ایم.

ای امام زمان! آیات و روایات گواهی می‌دهند که به یقین تو می‌آیی. تو می‌آیی و قلب‌های زنگار گرفته ما را دوباره جلا می‌دهی. تو می‌آیی، صبح صادق و خورشيد را به كوچه‌هاى تنگ و تاریک ما می‌آوری. تو می‌آیی و یک بار دیگر، صدای دلنشینِ اذانِ بلال، از مأذنه‌های شهرهایمان بلند می‌شود و خستگی را، از تن منتظران می‌زداید.