(هدف از بدست گرفتن حکومت)
هنگامی که بیعت شکنان که در رأس آنها طلحه و زبیر بودند، از حجاز به بصره آمده و آنجا را تصرّف نمودند، و اعلام جنگ با حکومت امام علی (ع) نمودند، علی (ع) با سپاه خود از مدینه به قصد بصره برای سرکوبی فتنه انگیزان ، خارج گردید ، هنگامی که به «ربذه»[1] رسیدند، آخرین کاروان حج ، در ربذه (که سر راه آنها به سوی مکّه بود) اجتماع کردند تا سخن امام علی (ع) را بشنوند.
ابن عباس میگوید : به حضور علی (ع) رفتم، دیدم کفش خود را وصله میکند، به آن حضرت عرض کردم: «در شرایط حاضر، ما به اصلاح امور مسلمین ، بیشتر از اصلاح کفش، نیاز داریم.»
امام ، سخنی نگفت : و هنگامی‌که از اصلاح کفش، فارغ گردید، جفت کفش خود را در کنار گذاشت و به من فرمود: «این دو کفش را قیمت کن» عرض کردم : «این دو کفش ، بی‌ارزش است ، قیمتی ندارد تا قیمت کنم.»
فرمود: «ببین چقدر می‌ارزد؟»
عرض کردم : «از یک‌درهم کمتر ارزش دارد.»
فرمود:
وَ اللَّهِ لَهِیَ أَحَبُّ إِلَیَّ مِنْ إِمْرَتِکُمْ إِلَّا أَنْ أُقِیمَ حَقّاً أَوْ أَدْفَعَ بَاطِلًا :
«سوگند به خدا، این دو کفش را بیشتر از ریاست بر شما دوست دارم ، مگر اینکه حقّی را بپا دارم و یا باطلی را نابود نمایم [2].»
[1] – ربذه (بر وزن قصبه) در یک فرسخی ناحیۀ شرقی مدینه، سر راه مدینه و مکّه قرار گرفته، قبلاً ، قریۀ آبادی بود، ولی اینک اثری از آن جز قبر مقدّس ابوذر غفاری ، باقی نمانده است ضمناً قابل ذکر است که قضیۀ فوق در اردوگاه «ذیقار» (نزدیک بصره ) نیز نقل شده است.
[2] – نهج‌البلاغه ، خطبه 33 .
