از کرامات و فضائل امام حسن عسکری(ع)

فضایل اخلاقی و کمالات معنوی امام حسن عسگری (ع) موجب شده بود که نه تنها شیعیان و پیروان آن حضرت، بلکه عامه مسلمانان و حتی دشمنان نیز بر عظمت و بزرگواری آن حضرت اعتراف نمایند.امام حسن عسکری علیه السلام همچون پدران بزرگوارش عابدترین فرد زمان بود و بیش از همه به اطاعت خداوند می پرداخت.

اعتراف دیگران به فضائل امام حسن عسکری (ع)

قومی از بنی عباس و امثال آنها که در راه محو خاندان رسالت از هیچ گونه فسق و فجور و مظالم کوتاهی نمی‌کردند وقتی لب به فضائل خاندان بنی هاشم باز می‌کنند ما را از برهان و دلیل بی نیاز می‌کنند؛ از جمله  آنها محمد بن یحیی است او می‌گوید: احمد پسر عبید الله بن خاقان که از وزرای خاندان عباسی و از شخصیت های سرشناس آن روزگار بود نسبت به عترت طاهره عداوت و دشمنی خاصی داشت، در محفل و مجلس او سخن از علویون به میان آمد و حاشیه نشینان در مجلس از عقاید علویون صحبت کردند، نوبت به احمد رسید او گفت:« مَا رَأَيْتُ وَ لَا عَرَفْتُ بِسُرَّمَنْ ‏رَأَى مِنَ الْعَلَوِيَّةِ مِثْلَ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ الرِّضَا فِي هَدْيِهِ وَ سُكُونِهِ وَ عَفَافِهِ وَ نُبْلِهِ وَ كِبْرَتِهِ عِنْدَ أَهْلِ بَيْتِهِ وَ بَنِي هَاشِمٍ كَافَّةً وَ تَقْدِيمِهِمْ إِيَّاهُ عَلَى ذَوِي السِّنِّ مِنْهُمْ وَ الْخَطَرِ وَ كَذَلِكَ كَانَتْ حَالُهُ عِنْدَ الْقُوَّادِ وَ الْوُزَرَاءِ وَ عَامَّةِ النَّاسِ» در جلالت، قدر و عظمت شخصی مانند حسن بن علی(ع) نه دیده ام و نه می شناسم، در سامرا به تمام اعیان، رجال، قضات، امرای سپاه، وزراء و عامه مردم تقدم رتبی و علمی و فضلی دارد آنها پذیرفته اند که امام حسن عسکری بر همه ایشان مقدم است.

محمد شاکری می گوید: امام به سجده می رفت ومن می خوابیدم و بیدار می شدم و او همچنان در سجده بود. هرگاه امام زندانی می شد، ‌عبادت حضرت زندان بانان را تحت تاثیر قرار می داد، به گونه ای  که عبادت و  رفتار او با زندان بانان موجب شرمندگی آنها می شد که نمونه آن در جدش امام کاظم علیه السلام نیز مشاهده می شود. صالح بن وصف که از ماموران عباسی بود و مسوولیت نگهبانی از امام را بر عهده داشت، از  سوی برخی از عباسیان تحریک می شد که بر امام سخت گیری کند، او در پاسخ آنان گفت: دو مرد را که از بدترین افراد من بودند، بر او  مامور کردم، اما آن دو در عبادت و نماز خواندن به درجات بالایی رسیده اند. شیخ مفید از محمد بن اسماعیل علوی نقل می کند: امام عسگری نزد فردی زندانی گردید که برخاندان ابیطالب بسیار سختگیر بود. با اینکه به او توصیه شده بود  که نسبت به امام سختگیری کند، در حالی از امام جدا شد که بیش از دیگران بینش و آگاهی یافته بود و گفتارش درباره امام نیکو بود. درعلم و دانش  نیز مورخان حضرت را داناترین فرد زمان خود معرفی کرده اند و بر این نکته اتفاق نظر دارند که آن حضرت نه تنها در احکام دین متخصص بود، بلکه در تمام علوم و در عرصه های مختلف دانش ، یگانه عصر خود به شمار می رفت.

ابن صباغ مالکی در خصوص علم امام حسن عسکری علیه السلام چنین می گوید: او برمرکب دانش نشسته، ‌غوامض و مشکلاتی را یکایک می گشاید و در این  کار رقیبی نمی شناسد و کسی را یارای  کشاکش با او نیست. در مورد بخشش حضرت عسکری (ع) روایات زیادی نقل شده است. از جمله محمد بن علی بن ابراهیم می گوید: ما تهیدست شده بودیم و روزگار بر ما سخت شده بود. پدرم گفت: خوب است نزد این مرد (امام حسن عسگری ع) که وصف بخشش و سخاوت او را شنیده ام برویم. به اوگفتیم: ‌او را می شناسی؟ گفت: نه، او را نمی شناسم و تاکنون ندیده ام. ما به سوی خانه امام راه افتادیم، در بین راه پدرم گفت: چقدر خوب است که ایشان به من پانصد درهم عطا کند، دویست درهم برای پوشاک، دویست درهم برای خوراک و یکصد درهم برای مخارج دیگر. من هم با خود گفتم: ای کاش، به من نیز سیصد درهم ببخشد، با صد درهم مرکبی بخرم و به منطقه جبل بروم، صد درهم برای پوشاک و صد درهم خوراک. هنگامی که به خانه حضرت رسیدیم ‌غلام حضرت بیرون آمد و گفت:‌ علی بن ابراهیم و فرزندش محمد وارد شوند. وارد شدیم و برحضرت سلام کردیم. ایشان پس از پاسخ سلام به پدرم فرمودند: یا علی، چرا تاکنون نزد ما نیامده ای؟ پدرم عرض کرد: آقای من شرم داشتم با این حال شما را ملاقات کنم اندکی درنگ  کردیم و سپس خارج شدیم، غلام حضرت به دنبال ما آمد و کیسه ای به پدرم داد و گفت این پانصد درهم است. دویست درهم برای خوراک و دویست درهم برای پوشاک و صد درهم برای مخارج دیگر و کیسه ای نیز به من داد و گفت این سیصد درهم است، صد درهم برای خرید مرکب،‌ صد درهم برای پوشاک و صد درهم برای خوراک.