بد اخلاقی شوهر

مشکلات

دنیا در مسیری معین و بر اساس نقشه ای منظم می چرخد. حوادث روزگار با نظم و ترتیب مرموز، یکی پس از دیگری خودنمایی می کند. وجود ناچیز انسان در این جهان پهناور، به منزله ذره کوچکی است که هر لحظه به سویی حرکت می کند و با ذرات دیگر در تصادم است. اداره جهان به دست بشر نیست و حوادث گیتی بر طبق میل انسان ها واقع نمی شوند. بامداد که از منزل خارج می شوید تا دوباره برگردید، ممکن است با ده ها ناملایم- کوچک یا بزرگ- برخورد نمایید. در میدان زندگی و صحنه کسب و کار – که به میدان نبرد بی شباهت نیست- با مشکلات فراوانی مواجه شوید؛ برای پیدا کردن تاکسی لنگ می شوید، فلان کس به شما توهین می کند، مورد عیب جویی و سرزنش قرار می گیرید، آقای فلانی در کسب و کار، با شما رقابت می کند، رئیس شما ایراد و بهانه جویی می کند، چک شما برگشت می خورد و ….

ممکن است از وجود ناملایمات چنان خشمگین و ناراحت شوید که مانند بمب آتش زا هر لحظه در معرض انفجار قرار گیرید. یقینا به چرخ گردون و مردم متجاوز که زورتان نمی رسد، اما وقتی به خانه وارد می شوید، قدرت نمایی می کنید و انتقام چرخ و فلک و مردم کج رفتار را از زن و فرزند بی گناهتان گرفته و بدین وسیله دق دلی خالی می کنید.

ورود مرد به خانه

با ورود شما در خانه، گویا عزرائیل وارد شده است. بچه ها مانند کبوتر فرار می کنند، خدا نکند کوچک ترین بهانه ای به دست شما بیفتد. غذا شور یا بی نمک شده باشد، چای آماده و حاضر نباشد، یکی از بچه ها سر و صدا کند، وضع منزل نامرتب باشد، حرف ناپسندی از دهان همسر بیرون بیاید، وامصیبتا! در این جاست مانند بمبی منفجر خواهید شد. به سر این داد می زنید، به آن یکی دشنام می دهید. بدین وسیله محیط با صفای خانه را که به منظور استراحت بدان جا پناه آورده بود به جهنمی سوزان مبدل می کنید و در آن دوزخ خود ساخته، هم خود خواهید سوخت، هم زن و فرزند بی گناه شما! اگر بچه ها بتوانند از آن محیط رعب و وحشت بگریزند باز باید در کوچه و خیابان سرگردان شوند. از این رو خدا خدا می کنند که مالک دوزخ زودتر از منزل خارج گردد تا از شرش رهایی یابند.

وضع رقت بار و سرنوشت شوم چنین خانواده ای به خوبی روشن است. همیشه دعوا و اوقات تلخی برپاست، آب خوش از گلوی شان پایین نخواهد رفت، وضع منزل رضایت بخش نخواهد بود، زن از محیط منزل و دیدن صورت عبوس شوهر بیزار است. زنی که همواره با بداخلاقی های شوهر مواجه است چگونه می تواند به زندگی دل گرم باشد و از روی عشق و علاقه خانه داری و شوهر داری کند؟

وضعیت فرزندان در خانه

از همه بدتر وضع دل خراش و سرنوشت خطرناك اطفالی است که در چنین محیط ناگواری پرورش می یابند. اوقات تلخی ها و ناسازگاری های دایمی پدر و مادر، بی تردید در روح حساس آن ها اثر بدی خواهد گذاشت. غالبا افرادی تندخو، عصبانی مزاج، بدبین، کینه توز، متجاوز و پژمرده تربیت خواهند شد. چون به محیط خانه و زندگی دل خوشی ندارند، به ولگردی پناه می برند. در نتیجه، ممکن است در دام های گوناگون فساد که به وسیله شیادان اجتماع برای منحرف کردن این گونه افراد نهاده شده گرفتار شوند و برای همیشه بدبخت گردند. حتی امکان دارد برای حل عقده های درونی خویش، به کارهای بسیار خطرناکی از قبیل قتل، جنایت ، دزدی و خودکشی اقدام کنند.

برای تایید مطلب می توانید به پرونده های افراد تبه کار مخصوص اطفال مراجعه نمایید. آماری که از این گونه حوادث نگران کننده هر روز در صفحات روزنامه ها و مجلات منعکس می شود، بهترین گواه مطلب است.

مسئولیت همه این بدبختی ها بر گردن سرپرست خانواده است که اعصاب خویش را کنترل نکرده و در منزل بد اخلاق بوده است. نه تنها در این دنیا آسایش و خوشی ندارد بلکه در سرای دیگر نیز بی کیفر نخواهد بود.

آقای عزیز ! اداره جهان در اختیار شما نیست. تزاحمات، ناملایمات و مصیبات از لوازم جدایی ناپذیر این جهان هستند. هر یک از شما در مسیر زندگی خود خواه ناخواه با آن ها رو به رو خواهید شد. بنابراین، باید برای پذیرش آن ها آماده باشید. شخصیت انسان در این مواقع به ظهور می رسد. باید بدون جزع و فزع با آن ها مواجه شوید و در صدد چاره برآیید . انسان توانایی آن را دارد که صدها مشکل بزرگ و کوچک را با آغوش باز بپذیرد و خم به ابرو نیاورد.

حوادث روزگار، علت تامه ناراحتی ها نیستند، بلکه اعصاب ضعیف هستند که متأثر می شوند و اسباب نگرانی و ناراحتی شما را فراهم می سازند. اگر بر نفس خویشتن مسلط باشید و اعصابتان را کنترل کنید که در برابر پیش آمدها نگران نشوید ناراحتی و عصبانیت مفهومی ندارد.

امر ناگواری که برایتان اتفاق می افتد یا از امور ضروری این جهان و از امور حتمی ماده و مادیات است که سعی و تدبیر شما در وجود و عدم آن ها تأثیری نخواهد داشت و یا از اموری است که سعی و تدبیر شما می تواند در آن ها اثر داشته باشد، اگر از قسم اول باشد، جزع و فزع، عصبانیت و تندخویی بی شک سودی ندارد، بلکه یک امر صد درصد غیر عقلایی است؛ زیرا در این گونه موارد کاری از شما ساخته نیست . چه بخواهید و چه نخواهید جهان ماده این گونه لوازم را در پی دارد. باید برای وقوع آن ها آماده بود و با لب خندان استقبال نمود و اگر از قسم دوم باشد، باید با سعی و تدبیر در صدد چاره بر آمد.

اگر در برابر سختی ها خودتان را نبازید و بتوانید بر اعصابتان مسلط باشید و با فکر و تدبیر وارد کار شوید، بیش تر مشکلات قابل حل هستند. عصبانیت و بداخلاقی، نه تنها در حل مشکلات مؤثر نیست، بلکه ممکن است مشکلی بر مشکلات بیفزاید. بنابراین، انسان عاقل و هوشیار باید همیشه بر اعصاب خویشتن مسلط باشد و نگذارد از حوادث و ناملایمات روزگار متأثر گردند.

ارتباط پدر با اعضای خانواده

انسان موجود نیرومند و توانایی است که با بردباری، کوشش و تدبیر می تواند بر مشکلات بزرگ پیروز گردد. آیا حیف نیست که در مقابل حوادث کوچک خود را ببازد و داد و فریاد و اوقات تلخی راه بیندازد؟!

از همه این ها گذشته، اگر حوادث و ناملایمات روزگار و رفتار ناپسند اسباب ناراحتی شما را فراهم می سازند، همسر و فرزند شما چه تقصیری دارند؟

همسر شما از صبح تا شام در خانه زحمت کشیده، غذا پخته، لباس شسته، خانه تمیز و مرتب نموده، با بچه ها سر و کله زده و با تنی خسته و اعصابی کوفته در انتظار شما نشسته تا به منزل برگردید و با مهربانی و خوش اخلاقی دلش را گرم و خستگی اعصابش را برطرف سازید.

فرزندان شما نیز از بامداد تا حال در مدرسه و خانه مشغول درس خواندن و یا کار کردن بوده و با اعصاب و مغز خسته در انتظار پدر به سر می برند که او با سخنان شیرین، اخلاق خوش و اظهار محبت، خستگی اعصابشان را برطرف سازد و برای کار و کوشش بیش تر تقویتشان کند.

آقای محترم! همسر و فرزندان تو با صدها امید و آرزو در انتظارت بوده اند، آیا سزاوار است با چهره عبوس و اخلاق تند و صورت درهم کشیده تو روبه رو شوند؟!

آنان انتظار دارند تو فرشته رحمت باشی و با اخلاق خوش و چهره شکفته، محیط خانه را نور باران کنی و با سخنان گرم و دل پذیرت اعصاب خسته آنان را آرامش بخشی، نه این که با اخلاق تند و صورت درهم کشیده محیط خانه را تاریک گردانی و با عصبانیت و اوقات تلخی اعصاب خسته آن ها را خسته تر سازی! آیا می دانی که تندی ها و بداخلاقی های تو چه آثار بدی در روح و جسم آن ها خواهد گذاشت که نتیجه اش دامن گیر تو خواهد شد؟ اگر به آن ها رحم نمی کنی، به خودت رحم کن. آیا با این بداخلاقی های دایمی، جسم و اعصاب سالم برایت باقی می ماند؟

با این وضع چگونه می توانی به کسب و کار ادامه دهی و بر مشکلات زندگی و مصایب روزگار پیروز گردی؟ چرا محل استراحت خود، همسر و فرزندت را به زندانی اختیاری تبدیل می کنی که نتیجه منفی آن عاید خودت نیز شود؟

آیا بهتر نیست که همیشه خوش و خندان باشی و اگر مشکلی برایت اتفاق افتاد، بدون عصبانیت و جزع و فزع، بلکه با عقل و تدبیر در صدد چاره بر آیی؟

بهتر آن است که وقتی می خواهی برای استراحت و تجدید نیرو به آسایشگاه خانه قدم بگذاری، به خودت بگویی : حال که تندخویی و بد اخلاقی مشکل مرا حل نمی کند و بلکه اعصابم را خسته تر می کند و چه بسا مشکلات تازه ای را برایم به وجود می آورد، پس بهتر است فعلا به استراحت بپردازم و تجدید نیرو کنم تا بعدها بتوانم با اعصاب راحت و فکر آزاد در صدد چاره برآیم. آن گاه با این تفکر، حوادث و گرفتاری های زندگی را موقتا به دست فراموشی بسپار و با چهره ای گشاده و لب خندان وارد منزل شو، با سخنان گرم و محبت های بی شایبه، دل اهل خانه را شادمان نما، بگو و بخند، و تفریح و استراحت کن، با خوشی و لذت غذا بخور و با اعصاب آسوده بخواب و استراحت کن، بدین وسیله است که هم زن و فرزندت به خانه و زندگی دل گرم می شوند و برای کار و کوشش آماده می گردند و هم خودت می توانی با اعصاب سالم به کسب و کار ادامه دهی و بر مشکلات زندگی پیروز گردی . بدین دلیل، دین مقدس اسلام اخلاق خوب را جزء دیانت و از علایم کمال ایمان می شمارد.

منبع: همسرداری، ابراهیم امینی، چ 32، 1392، ص 60-57