رها کنید هر آنچه را که دوست دارید…!

✍️دل نوشته های من غریب
از خانم مینو سلیمی
کد اشتراک:81214

دیدید، گاهی مادر هر اندازه از بچه ی خردسالش مواظبت کرده و توجه نشان می دهد، مثلا از خودش دورش نمی کند. دائم بغلش کرده ومدام با ظرفی از غذا به دنبالش می رود و حتی لقمه دهان خودش را در دهان فرزندش می گذارد، به قول معروف تو پر قو بزرگش می کند، مدام استرس و دلهره دارد که مبادا مریض شده و نکند جسه اش لاغر ونحیف شود یا قد نکشد.
هوا که سرد میشود مادر لباس گرم زیادی به او می پوشاند که مبادا سرما بخوردو خلاصه…
اما متاسفانه این بچه همیشه بیمارو ضعیف مانده و آنطور که مادر انتظار دارد، رشدوبالندگی کافی را نخواهد کرد.
چه خوب می شود که ما، هنر رها کردن را بیاموزیم…!
فرزندانمان را رها کنیم تا آزادانه بازی کنند تا شاد و راحت باشند چرا که وابستگی باعث عدم توانایی و امنیت جسمی وروحی در آنها می شود!
باور کنیم، که فرزند ما بزرگ شده، ازدواج کرده وبرای خودش زندگی مستقلی دارد انتظار نداشته باشیم که همیشه در کنار ما باشند، چرا که اولویت اصلی زندگی آنهافرزندان و تعهد زندگی مشترک آنهاست.

نوه هایمان خیلی شیرین و دوست داشتنی اند اما باید در کنار والدین خود زندگی کنند ورشدو تعالی یافته و تربیت شوند. (نه در کنار ما که دو نسل بینمان فاصله افتاده )!
آینده سازان ما باید مسئولیت پذیری و عشق را تجربه کنند.
ذهن وفکرمان را از خرافه ها وافکار باطل و پوچ وباورهای غلط پاکسازی کنیم، تا به ایده ها و اندیشه های نو دست پیدا کنیم.
وقتی به کسی عشق می ورزیم و دوستش داریم به حال خودش رها کرده وبه خدا بسپاریم اش!
با چسبیدن به او و محدود کردنش موجبات سلب آرامش و آزادی او را فراهم نکنیم. بلکه بایدسعی کنیم دورادور هواشو داشته باشیم و اجازه بدهیم خودش باشد نه اونی که ما می خواهیم و خود را بر او تحمیل نکنیم !در کنارش باشیم و حمایتش کنیم.
چسبیدن وحس مالکیت به کسی یا چیزی را که دوست داریم به روح و روان ما صدمه زده وآسیب وارد می کند. ودر واقع هرلحظه او را از ما دورتر می کند.
پس رهایش کنید تا در جوارتان بماند!❤️