سالروز ورود شکوهمندانه امام خمینی (ره) به ایران گرامی باد

سرانجام در روز 12 بهمن سال 1357 ه. ش امام خمینی در شرایطی تصمیم به بازگشت به وطن گرفته بود که همه جا خبر از بستن فرودگاه، انفجار هواپیما و کودتای خونین نظامیان بود. دوستان، نگران جان امام بودند و توصیه به تعویق سفر تا تأمین شرایط داشتند. دشمنان انقلاب نیز که حضور امام در ایران را به منزله پایان حتمی کار خویش می دیدند؛ به هر شیوه و وسیله ای متوسل شدند تا رهبر کبیر انقلاب از این سفر سرنوشت ساز منصرف شود، بدان امید که در این فاصله راهی برای خاموش کردن شعله های قیام در داخل کشور و یا خاموش کردن صدای رهبری آن در خارج بیابند. اما غافل از آنکه موسایِ انقلاب، تصمیم خویش را گرفته است و عزم آن کرده تا کار فرعون زمانه را در سرزمینی که قلوب مردمانش آکنده از عشق به امیر مؤمنان و سالار شهیدان (ع) است یکسره کند و روند تقسیم بندی ظالمانۀ سیاست جهانی را به نفع دین باوران و خداخواهان تغییر دهد. و در این تصمیم و ماجرای شگفتی آفرین نیز، همچون تصمیم هجرت به پاریس، احمد، مشاور امام، یار امام، همراه امام و فدایی امام است. او همچون گذشته، تمهید مقدمات این سفر، تغییر هواپیمای حامل امام، انتخاب همراهان و کنترلها و مراقبت های لازم را هوشمندانه هدایت کرده است تا ناخدای کشتی انقلاب در طوفان صدها حادثه ای که هر لحظه امکان وقوع آن می رفت به سلامت در ساحلی که میلیون ها نفوسِ انقلابی به انتظار ایستاده اند، رحل اقامت گزیند.

قامت افراشتۀ مردی که عزت و استقلال امت اسلامی را در دستهای مهربان خویش به ارمغان آورده است، بر پلکان هواپیما که ظاهر شد اشک شوق از دیدۀ منتظران فرو غلطید، 14 سال دوران سخت انتظار به پایان رسیده بود. دوشادوش خمینی کبیر، سیمای مهربان احمد نیز چون ماه در کنار خورشید، فروزان و آشکار بود. او سالهای سال است که گوهر حقیقت را در وجود خمینی یافته؛ با خمینی زیسته؛ دوران سخت تنهایی را با عشق خمینی و در راه او مبارزه کرده، و اکنون با خمینی آمده است تا در غرس نهال حکومت اسلام، این آرزوی دیرین شیعه، مشارکت کند. او آمده است تا در لحظه لحظۀ رویش این شجرۀ طیبه ای که انشاءالله شکوفه هایش عطرافشان مقدم مهدی موعود (عج) خواهد شد، باغبان پیر انقلاب را همراهی کند.