وحدت در آینه آیات
هست ما را تا به حق راهی دقیق/ عارفان خوانند این ره را طریق
راستی، ثابت در این ره بودن است/ راست راه را همچو ره پیمودن است
در صراط مستقیم این اهدنا/ می برد بی انحرافت تا خدا (میرزا حسن اصفهانی)
کوتاه ترین، آسان ترین و بهترین راه رسیدن به کمال، صراط مستقیم است؛ که تنها راه راستِ بندگی خداوند است. صراط مستقیم هدف و مقصدی ست که در طول شبانه روز بارها در بین نمازها آن را از خداوند، طلب می کنیم. این راه از آموزه های اصلی اسلام است و راه قرآن، راه انبیاء، راه رسیدن به بصیرت و راه رسیدن به معرفت قلبی خداوند است. این راه خط هدایتی است که خداوند آن را به خوبی برای بشر، ترسیم کرده است؛ آن جا که می فرماید: «ای فرزند آدم مگر با شما عهد نکرده بودم که شیطان را نپرستید؛ زیرا وی دشمن آشکارِ شماست. و این که مرا بپرستید؛ که این است راه راست.» (یس، ۶۰-۶۱) و پرستش او چیزی جز تسلیم در برابر شریعت و پیروی از اوامر او و پیامبر اکرم (ص) نیست.
وحدت در قرآن
یکی از اوامر الهی «وحدت» است؛ که مهمترین سند آن، قرآن کریم بوده و یک فریضه قطعی در این کتاب آسمانی می باشد. خداوند متعال به صراحت دستور داده اند: «همگی به ریسمان خدا چنگ بزنید و پراکنده نشوید…» (آل عمران، ۱۰۳) این یک حکم قطعی است و باید بر طبق آن عمل کرد. وحدت همان صراط مستقیم است و مخالفت با آن، مخالفت با امر الهی است؛ که بدترین نوع کفر به شمار می آید. «… هرکس بر خلاف آن چه خداوند فرستاده، حکم کند، چنین کسی از کافران خواهد بود.» (مائده، ۴۴) خداوند متعال می کوشد تا امت اسلامی را زیر یک پرچم جمع کرده و مانع پراکنده شدن آن ها گردد؛ لذا در جای جای کتاب آسمانی خود درباره وحدت سخن گفته و با واژه ها و تعابیر گوناگون، امت اسلامی را به آن فراخوانده است. در جایی، از این امت به برادر یاد کرده است: «به حقیقت مؤمنان برادر یکدیگرند؛ پس همیشه بین برادران ایمانی خود، صلح دهید و خداترس و پرهیزکار باشید، باشد که مورد لطف و رحمت الهی قرار گیرید.» (حجرات، ۱۰) این در حالی ست که دشمنان اسلام می کوشند تا با ایجاد اختلاف میان شیعه و سنی، به اهداف پلید خود دست یابند. اختلاف و پراکندگی میان امت اسلامی موجب می گردد تا این امت نتوانند از سرمایه های خود استفاده کنند؛ پس دشمنان به راحتی می توانند میان شان رخنه کرده و امکانات مسلمانان را تصاحب کنند؛ و از طرف دیگر مانع پیشرفت دنیای اسلام شوند. تفرقه افکنی و ایجاد اختلاف یکی از ابزارهای قدیمی دشمنان اسلام است تا به وسیله آن بتوانند به راحتی امت اسلامی را تحت سلطه خود آورند. وحدت در قرآن تا حدی مورد توجه است که حتی وحدت با اهل کتاب نیز در این کتاب الهی بیان شده: «بگو: ای اهل کتاب! بیایید از آن کلمه حق که میان ما و شما یکسان است، پیروی کنیم؛ که به جز خدای یکتا را نپرستیم و چیزی را با او شریک قرار ندهیم و برخی را به جای خداوند به ربوبیت تعظیم نکنیم؛ پس اگر از حق روی گردانند، بگویید: شما گواه باشید که ما تسلیم فرمان خداوندیم.» (آل عمران:۶۴) این آیه «توحید» را مرز اتحاد قرار داده و به خوبی نشان دهنده میزان اهمیت وحدت در قرآن کریم است. وقتی وحدت بین تمام امت ها تا این حد مورد توجه قرار گرفته، پس وحدت میان امت اسلامی تا چه حد مورد توجه است؟
