جایگاه «مردم» در منظومه فکری امام خمینی

🔻اينها – متصدیان امور کشور – خيال نكنند كه ما [رئيس‏] حكومت هستيم، و ما رأس هستيم و ما وزير هستيم و ما نخست وزير هستيم و ما رئيس جمهور هستيم و ما بايد هر كارى دلمان بخواهد بكنيم.

🔻نه، مملكت اسلامى است، نه طاغوتى. مملكت اسلامى را به طاغوت نكشيد.

🔻من خوف اين را دارم كه- خداى نخواسته- اگر اين امور زياد انباشته‏ بشود، يكوقت همان مسائلى پيش بيايد كه مردم با طاغوت عمل كردند.

🔻طاغوت براى خاطر اينكه پسر كى بود و نوه كى بود كه نبود؛ براى اعمالش بود.

🔻اگر اعمال ما هم يك اعمال طاغوتى باشد، براى خود باشد، نه براى ملت، دعوا بكنيم سر خودمان، نه براى مصالح ملت، اين همان طاغوت است.

منتها به يك صورت ديگرى درآمده، اما طاغوت است. طاغوت هم مراتب دارد.

🔻يك طاغوت مثل رضا خان و محمد رضا خانمان و يك طاغوت هم مثل كارتر و امثال آنهاست.

يك طاغوت هم مثل ماهاست. همه از جند ابليس مى ‏شويم.

🔻شما فكر اين ملت، فكر اين زاغه‏ نشين‏ها، فكر اين مردمى كه همه چيزشان را دادند و شما را به مسند نشاندند، فكر آنها را بكنيد.

🔻شب وقتى خلوت مى‏ كنيد، فكر بكنيد كه من امروز كه كار كردم براى خودم كردم يا براى مردم. امروز كه صحبت مى‏ كنم براى خودم صحبت مى‏ كنم يا براى مصالح كشور.

🔹صحيفه امام ؛ ج‏13 ؛ ص200-199 با تلخیص و ویرایش جزئی –