نقش دشمنان در شبهه افکنی درباره روز عاشورا (۲)
این واقعه عظیم، پیام‌های فراوانی برای بشریت به یادگار گذاشته است. درس‌هایی از جمله مقاومت و پایداری، شهادت‌طلبی، ایثار، دفاع از حق و ایستادگی در مقابل ظالم، جداسازی اسلام راستین از اسلام دروغین و غیره. درس‌هایی که تمامی جنبش‌ها و قیام‌های پس از خود را تحت تأثیر قرار داد. بزرگ‌ترین پیام این نهضت، لزوم ایستادگی در برابر ظلم و ظالم است. امام حسین (ع) برای شیعیان جهان، نماد حق‌طلبی و شهادت‌طلبی است. دفاع مقدس برگرفته از این مکتب جاودان است. جلوه‌های کربلا در دفاع مقدس به شدت خودنمایی می‌کند. ملت ما با کمک این جلوه‌های زیبا توانست با دستان خالی در برابر دشمن بعثی سراپا مسلح، پیروز شود.
تمام این درس‌ها و پیام‌ها سبب شد تا نهضت عاشورا تبدیل به کابوسی برای استکبار جهانی و دشمنان اسلام شود. کابوسی که خواب آرام را از چشمان‌شان ربود و باعث شد تا با تمام توان به این نهضت به صورت مستقیم و غیرمستقیم حمله کنند و در صدد تخریب یا تحریف این واقعه عظیم برآیند. تمام کارهایی که در این زمینه انجام می‌دهند، گویای میزان وحشت دشمنان از این واقعه جاودان و نشان‌دهنده عظمت این واقعه و نهضت است. رشد روزافزون فرهنگ عاشورا در سراسر جهان، باعث احساس ضعف‌شان در برابر این نهضت گردیده است؛ به همین دلیل آنان با استفاده از رسانه‌ها، به طرق مختلف به مبارزه با این نهضت پرداخته و اقدامات گوناگونی انجام می‌دهند که مهم‌ترین آن‌ها، انواع شبهه‌افکنی‌ها است. بنابراین نیاز است تا به انواع این شبهه‌ها پرداخته شود و پاسخی مناسب برایشان مطرح گردد که پرداختن به تمامی آن‌ها در این مقال نمی‌گنجد. لذا به مواردی از آن‌ها اشاره می‌کنیم.
۱-آیا امام حسین (ع) علم غیب داشتند و می‌دانستند که شهید می‌شوند؟ اگر می‌دانستند چرا به کوفه رفتند؟ آیا این مصداق آیه «لاتلقوا باایدیکم الی التهلکه» نیست؟
پاسخ: حقیقت این است که سؤال فوق تنها اختصاص به امام حسین (ع) ندارد؛ بلکه در مورد شهادت همه امامان صادق است؛ زیرا آنان می‌دانستند که به چه وسیله‌ای به شهادت خواهند رسید؛ ولی در عین حال با پای خود به سراغ مرگ رفتند. (واقعه عاشورا و پاسخ به شبهات، ص۲۷۱) اما حقیقت قیام ایشان، انجام وظیفه و تکلیف الهی بوده‌است؛ لذا انجام این سفر بر ایشان واجب بوده؛ هرچند که به ریختن خون خود، خانواده و یارانش منجر شود. امام حسین (ع) و یاران باوفایشان، این وظیفه الهی را به بهترین شیوه ممکن به اتمام رساندند و موجب جدایی حق از باطل گردیده و مرز اسلام راستین را مشخص کردند؛ لذا این مورد از مصادیق آیه مورد اشاره نمی‌باشد؛ زیرا مصلحتی برتر و والا که همان حفظ اسلام است، وجود دارد.
۲-قیام عاشورا در نزدیکی رود فرات رخ‌داده است و همان‌طور که می‌دانیم در اطراف رودخانه‌ها، جلگه‌های حاصلخیزی وجود دارد که در آن‌ها کشاورزی انجام می‌شود. پس کربلا یک بیابان بی‌آب و علف نبوده‌است و از طرف دیگر در چنین مناطقی سفره‌های آب زیرزمینی وجود دارد که تنها با کندن چهار الی پنج متر از سطح زمین می‌توان به آب رسید؛ پس امام حسین (ع) و یاران ایشان تشنه‌لب نبوده‌اند.
پاسخ: این مطلب به هیچ‌وجه صحیح نیست و حتی در همین زمان هم در کنار بسیاری از رودخانه‌های جهان، بیابان‌هایی وجود دارد و چه‌بسا جلگه‌هایی که تنها ده الی سی متر عرض آن‌ها باشد و باقی سرزمین بیابان باشد. از طرف دیگر کسی مدعی نشده که کل منطقه کربلا، لم‌یزرع بوده است؛ بلکه در آن منطقه هم حاشیه‌ای جلگه‌ای وجود داشته است و در کنار رود فرات نخلستان‌هایی بوده‌است؛ چنان‌که در تاریخ آمده است که سربازان در پشت نخل‌ها برای حمله به حضرت اباالفضل (ع) کمین کرده بودند؛ ولی جنگ در قسمت بیابانی منطقه صورت پذیرفته‌است. از طرف دیگر طبق روایت ابن‌شهرآشوب: «امام حسین در جلوی خیمه به فاصله ۱۹ قدم چاهی حفر کردند.» (مناقب آل ابی‌طالب، ج۴، ص۵۰) اما به دستور ابن‌زیاد جلوی دسترسی آن‌ها به چاه گرفته‌شد.
۳-بر طبق ادعای شیعیان این واقعه در گرمای شدید تابستان اتفاق افتاده؛ ولی با مراجعه به نرم‌افزارها متوجه می‌شویم که این اتفاق در ۲۱مهرماه رخ داده است. پس گرمایی که شیعیان ادعا می‌کنند، وجود نداشته است.
پاسخ: اولاً ممکن است این نرم‌افزارها، به دلیل جابه‌جایی روز‌ها در ماه‌های قمری اشتباه کرده باشند؛ ثانیاً برفرض که این محاسبات صحیح باشد، با کمی مطالعه می‌توان دریافت که در اینگونه مناطق حتی در اواخر مهرماه نیز هوا به شدت گرم و سوزان است.
این افراد با مطرح کردن اینگونه شبهات سعی می‌کنند تا ذهن مسلمانان را از اصل ماجرا منحرف کنند؛ اما هرگز نمی‌توانند از مقام و منزلت این عزیزان بکاهند. آن‌چه مهم است فلسفه والای این قیام است که همان ایثار و شهادت در راه دفاع از حق است.
