محبت الهی

یکی از راههای کسب محبت الهی، پرهیز از آن چیزهایی است که خدا مبغوض می دارد ؛ مثلاً شما فرزندی دارید، می‌گویید : بابا اگر با فلانی قدم بزنی، دیگر من دوستی ام را کنار می‌گذارم. خیلی دوستت دارم؛ به شرط اینکه دروغ نگویی، خیانت نکنی. امام صادق فرمودند: « طَلَبتُ حُبَ الله – عَزوَجَل – فَوّجّدته فی بغضِ اهل المعاصی؛ من دنبال محبت خدا بودم، دیدم محبت خدا را در بغض اهل بیت معصیت است » یعنی اگر کسانی معصیت می کنند و من ناراحت نشوم و برایم مهم نباشد، راحت سر سفره شان بروم و با آنها حشر و نشر داشته باشم، محبت خدا با این، جور در نمی‌آید.

امام صادق علیه السلام سر یک سفره ای دعوت شدند، ظاهراً منصور دوانیقی مراسمی گرفته بود. سر سفره شراب آوردند. آقا بلند شد. هر چه اصرار کرد، فرمودند: نه ، جایی که شراب باشد، نمی نشینم! آخر سوره شعرا جمله ای هست که هم شعرای متعهد را معرفی می‌کند و هم شعرای غیرمتعهد را .

وقتی می‌خواهد شعرای غیر متعهد را معرفی کند، می فرماید:« فِی کُل وادٍ یَهیمُون ». این ها هرجایی بشود، می روند . نباید باری به هر جهت بود. انسان مومن باید موضع داشته باشد. این جلسه‌ای که درونش شراب خواری است، در آن اختلاط و ابتذال است، محرم و نامحرم حریم را رعایت نمی کنند، من شرکت نمی‌کنم و از این جلسه بیرون می آیم . محبت الهی اقتضا میکند انسان نسبت به محرمات و مبغوضات الهی، حساسیت داشته باشد.

حجت السلام و المسلمین رفیعی