وفاداری زوجین

لزوم وفاداری زوجین در همه حال

دنیا برای هیچ کس یک سان نیست، چرخ روزگار همواره بر اساس میل آدمی نمی چرخد، زندگی هزاران نشیب و فراز دارد، ممکن است انسان به بیماری سختی مبتلا شود، ممکن است بی کار و خانه نشین گردد، ممکن است مال و ثروتش را از دست داده تهی دست شود، و صدها از این نمونه حوادث که برای هر کسی ممکن است رخ دهد.

زن و شوهر بدین منظور دست بیعت به هم می دهند و پیمان زناشویی را امضا می کنند که در همه حال با هم و یار و غم خوار هم دیگر باشند، باید پیمان زناشویی چنان استوار و رشته الفت و محبت به قدری نیرومند باشد که در هر حال بر سر عهد و پیمان خویش باقی بمانند و وفاداری داشته باشند، در خوشی و ناخوشی ها با هم باشند، در بیماری و سلامتی در حال وسعت و تنگ دستی با هم باشند.

همراهی همسر

خانم های عزیز اگر روزگار با شوهرت نساخت و تهی دست شد، مبادا غمی بر غم هایش بیفزایی و بنای ایراد و ناسازگاری را بگذاری.

اگر به بیماری سختی مبتلا شد و مدتی در خانه یا بیمارستان بستری شد، رسم وفاداری و انسانیت چنان است که مانند سابق بلکه بیش تر، اظهار محبت کنی و با کمال صفا از وی پرستاری کنی، از رسیدگی به او و خرج کردن دریغ نورز، اگر شوهرت ثروتی ندارد، و تو دارای اموال هستی برای بهبودی او خرج کن؛ چرا که اگر تو مریض می شدی او تا قدرت داشت از مال خودش برای معالجه تو مصرف می کرد تا بهبودی حاصل کنی، اکنون که او سرمایه ای ندارد، این وفاداری و عاطفه اقتضا می کند که تو اموالت را در راه او صرف کنی، اگردر این موقعیت حساس به او کمک نکنی تو را یک زن بی وفا و خودخواه می انگارد . در این صورت مهر و علاقه اش نسبت به تو کم می شود، حتی ممکن است به قدری دل سرد شود که تو را لایق همسری نداند و طلاق دادن تو را ترجیح دهد.

داستانی در این زمینه

مردی … که برای طلاق دادن همسرش به دادگستری رفته بود چنین اظهار داشت: بیمار بودم، دکتر گفته بود: باید تحت عمل جراحی قرار گیرم. از زنم خواستم پس انداز خود را به عنوان وام در اختیارم بگذارد، حاضر نشد و از خانه من قهر کرد. ناچار در یک بیمارستان دولتی تحت عمل جراحی قرار گرفتم و اینک که بهبود یافته ام، محال است با او زندگی کنم. چون پول را بر من ترجیح داد و چنین زنی را نمی توان یک همسر نامید.

هر فرد با وجدانی تصدیق می کند که حق با مرد مذکور بوده است؛ زیرا زنی که این قدر خودخواه است و راضی نمی شود در چنین موقعیت حساسی که جان شوهرش در معرض خطر است  او را با پس انداز خویش نجات بخشد واقعا لایق مقام محترم همسری نیست .

همراه بودن با همسر

خانم های محترم مواظب باشید در چنین زمان های حساس، انسانیت و عاطفه را از دست ندهید، اگر شوهرت به بیماری مبتلا شد که تا پایان عمر دامن گیر اوست یا به زندان محکوم شد، مبادا با زور قانون، طلاق بگیری و او و فرزندانت را تنها و بی سرپرست رها کنی، آیا وجدانت راضی می شود که شوهری را که در ایام خوشی با هم بوده اید، اکنون که درمانده گشته، تنها رها کنی و بروی؟ از کجا که خودت چند روز دیگر به همین بلا گرفتار نشوی؟ بر فرض این که طلاق گرفتی و شوهری هم پیدا کردی، از کجا که برایت بهتر بشود؟

دست از خودخواهی و هوس بازی بردار . عاطفه و وفاداری داشته باش، برای رضای خدا و برای حفظ حیثیت و شرافت خودت ، با شوهر و فرزندانت در هر حال بساز، بردباری و صبر داشته باش، فرزندانت را خوب تربیت کن و عملا به آن ها درس فداکاری و سازگاری بیاموز، و مطمئن باش که در دنیا و اخرت بهترین پاداش را خواهی داشت؛ زیرا این عمل تو بهترین مصداق شوهر داری است که در ردیف جهاد قرار داده شده است.

پیغمبر اسلام(ص) می فرماید:

جهاد زن در این است که خوب شوهرداری کند.^۱

آقای محترم، به همسرت وفادار باش

وقتی میان زن و مرد پیمان زناشویی برقرار شد، زندگی انفرادی آنان به یک زندگانی مشترك اجتماعی تبدیل می شود. آن پیمان مقدس بدان معناست که زن و شوهر قول می دهند که تا پایان عمر با هم باشند و وفاداری به همدیگر داشته و در اداره زندگی همکاری داشته باشند. برای رفاه و آسایش هم دیگر کوشش نمایند. یار و مونس و غم خوار هم باشند. در جوانی و پیری، در توانایی و ناتوانی، در سلامتی و بیماری، در سختی ها و خوشی ها، در دارایی و ناداری و خلاصه، در همه حال با هم باشند.

انسانیت و شرافت اقتضا می کند که زن و شوهر تا پایان عمر بدین پیمان مقدس وفادار باشند، و در مشکلات زندگی و حوادث روزگار عهد خویش را فراموش نکنند. دختری که در موقع جوانی و شادابی، خواهان فراوان دارد، اما دست رد به سينه همه می زند و هستی خویش را تنها در اختیار شوهرش قرار می دهد، بدان امید است که تا پایان عمر در پناه او زندگی کند. رسم مردانگی نیست که شوهر در موقع پیری و زوال شادابی همسرش، او را تنها بگذارد و به فکر تجدید فراش یا ولگردی برود.

همسری که در موقع نداری و تنگ دستی، با شوهر می سازد و در خانه اش زحمت می کشد و بخور و نخور می کند، امید دارد که زندگی آنان سرو سامانی پیدا کند و تا پایان عمر، در رفاه و آسایش باشند.

بنابر این، رسم وفا نباشد که مرد وقتی وضع اقتصادی خویش را مرتب دید و ثروتی ذخیره کرد به فکر همسر دوم برود و یا به دنبال خوش گذرانی باشد. بعضی مردها واقعا عاطفه و وفاداری ندارند. تا زمانی که همسرشان جوان، شاداب و سالم است از او استفاده می کنند، ولی بعدها او را رها کرده به دنبال خوش گذرانی می روند. یا به بهانه های بسیار پوچ، او را طلاق می دهند.

مثال هایی در این زمینه

* مردی زنش را به بهانه شومی طلاق می دهد که پس از عروسی با او، پدرم وفات یافت و دایی ام نیز ورشکست شد.

* مردی در بیان علت طلاق، به زنش می گوید: چه علتی بهتر از این که تو را دوست ندارم و این سخن او در حالی است که قبلا به خاطر عشق با او وی را به همسری برگزید.

* زنی به نام … عليه شوهرش شکایت کرد که مدت ها با بود و نبود شوهرم ساختم و با نهایت تلاش به او خدمت کردم؛ اما حالا که بیمار شده ام مرا از خانه بیرون کرده و می گوید: همسر بیمار نمی خواهم.

همراه بودن با شوهر

آقای محترم تو حیوان نیستی -که جز خودخواهی و خوردن و شهوت رانی چیزی سرش نمی شود_، تو انسان هستی. انسان باید وجدان، رحم، عاطفه و از خودگذشتگی داشته باشد.

دختر معصومی به خاطر تو دست از پدر و مادر و تمام خویشان برداشته و جوانی، شادابی و سرمایه عفت خویش را در اختیار تو نهاده و بهتر از هر خدمتکاری در خانه ات زحمت کشیده، با دارایی و ناداری تو ساخته و هرگونه رنج و محرومیتی را تحمل کرده و در  زندگی وفاداری داشته، آیا سزاوار است او را رها کنی و دنبال عیاشی بروی؟

بدین عمل به او ستم می کنی و ستم کار در همین دنیا به سزای اعمالش می رسد. اگر تجدید فراش کنی، در مقابل چند لحظه لذت های زودگذر، آسایش روحی و آسودگی خاطر دایمی را از دست می دهی، به صدها گرفتاری و فشارهای روحی مبتلا خواهی شد. آبروی خویش را از دست می دهی و در نزد مردم، مردی خودخواه و بی عاطفه معرفی خواهی شد.فرزندانت از این کار رنجیده خاطر می شوند و هر روز به یک جور اسباب مزاحمت و ناراحتی برایت فراهم می کنند. اگر همسرت بیمار است معالجه اش کن تا سالم شود. اگر مبتلا به بیماری لاعلاج است ، مردانگی و فداکاری نشان بده و تا زنده است ، همسر دیگر نگیر. وجدانت راضی نشود آن را آزرده خاطر گردانی . اگر خودت جای او بودی و به بیماری سختی مبتلا می شدی ، چه انتظاری از او داشتی؟ او هم همین انتظار را از تو دارد.

اگر موقع بیماری تو، همسرت ناسازگاری کند و تقاضای جدایی نماید، آیا کار خوبی می کند؟ یا این که نزد تو و دیگران، خودخواه و بی وفا معرفی می شود؟ اگر وفاداری و از خودگذشتگی خوب است ، تو هم وفادار باش .

منابع

۱.بحار الانوار، ج ۱۰۳، ص ۲۴۷