دعوت نوجوانان به پوشش اسلامی (1)
بعد از جریان اغتشاشات سال گذشته و تلاش های فراوان دشمنان اسلام در زمینه تهاجم فرهنگی علیه کشور ما، تعداد زنان و دختران شل حجاب و بد پوشش در سطح شهر و بوستان ها بیشتر شد؛ اما حالا انگار نوبت به دختربچه ها رسیده است. در اماکن مقدس، مجالس روضه خانگی و یا در سطح شهر و بوستان ها با دختربچه هایی مواجه هستیم که علاوه بر عریان بودن موهای سرشان، لباس های نیمه برهنه بر تن دارند و دست در دست مادران خود در سطح شهر راه می روند. مشخص نیست بازار از پوشش اسلامی برای دختربچه ها خالی شده و یا مادران بیش از حد به آینده کودکان خود بی توجه شده اند!
نمی خواهم دخترم عقده ای شود
«لاله» مادر جوان 32 ساله ای است که به همراه دخترش به بوستان آمده. او می گوید: «دخترم هنوز بچه است. ترجیح من این است که حالا که به سن شرعی نرسیده، آزاد باشد؛ تا وقتی بزرگ می شود دیگر عقده بعضی کارها را نداشته باشد. به جز این، طبق احکام دخترم زیر سن شرعی است و پوشیدن هر نوع لباسی برای او مشکل شرعی ندارد.»
نمی خواهم دخترم مسیر من را طی کند
«رؤیا» مادری 28 ساله است که دخترش لباسی شبیه یکی از شخصیت های کارتونی والت دیزنی پوشیده است. از او می پرسم دخترتان خودش لباسش را انتخاب کرده است؟ جوابش مثبت است. او می گوید: «ما بچه های دوران محدویت والدین و مدرسه هستیم که حتی به رنگ لباس ما، سبک ناخن گرفتن و حتی طرح چادرمان ایراد می گرفتند. چادر سر کردن مان هم اجباری بود؛ به همین علت در اولین فرصت چادر را کنار گذاشتم و حالا بدون ترس و نگرانی از برخورد والدین و معلمان مدرسه، هر رنگ لباسی که دوست داشته باشم، می پوشم. هیچ نیازی نمی بینم دخترم هم همین مسیر را طی کند. بزرگ که شد اگر دوست داشت پوشش اسلامی را انتخاب کند، اگر هم دوست نداشت باز از سوی من اجباری نیست.»
به انتخاب بچه هایم احترام می گذارم
«رضوانه» 34 ساله و مادر سه فرزند است. دختر بزرگش که حدوداً 11ساله است، مینی اسکارف به سر دارد و موهای بافته اش از پشت سرش آویزان است. رضوانه می گوید: «من در انتخاب بچه ها دخالتی ندارم؛ چون معتقد هستم نباید چیزی را به کودک تحمیل کرد.» او با اشاره به دختر کوچکش ادامه می دهد: «این لباس را حنانه خودش انتخاب کرده و علاقه ای هم به پوشیدن روسری ندارد؛ من به انتخاب بچه ها احترام می گذارم.» در تمام مدتی که با مادر بچه ها صحبت می کردم، حنانه سرگرم تماشای انیمیشن بود. آن چه پیداست نوعی فرزند سالاری افراطی است که باعث شده مادری محجبه با دخترانی فراری از روسری و حجاب مواجه شود.
ضرورت ورود دستگاه های فرهنگی
«سمیه زمانی نظام آبادی» که مشاور خانواده است، عقیده دارد: «در این پدیده، ماجرای زن، زندگی، آزادی بی تأثیر نیست. مادران با برخی توجیهات، سعی در بی اهمیت جلوه دادن ماجرا دارند؛ اما ادامه این روند از روزهایی خبر می دهد که دختر نوجوان از نظر پوشش تابع خانواده نیست و بر اساس نظر و تفکر همسالانش لباس می پوشد. یکی از دلایل مشاهده دختران نیمه برهنه، نایاب شدن لباس پوشیده در بازار است که اکثر خانواده از این موضوع گلایه دارند. واقعاً هم در بازار برای دختران حدود 5 و 6 ساله لباس پوشیده مناسبی پیدا نمی شود. نکته دیگر انیمیشن هایی است که مادران برای سرگرمی کودکان دانلود کرده و در اختیار آن ها قرار می دهند؛ بدون آن که از محتوای شیطان پرستی و ضد انسانی آن ها مطلع باشند. نمونه آن انیمیشن «یخ زده» است که دختربچه ها از پوشش و رفتارهای شخصیت اصلی آن «السا» تقلید می کنند. متأسفانه تحت تأثیر فضای مجازی، معادباوری در بین خانواده ها خصوصاً زنان و مادران کمرنگ شده است. مادری که پوشش و سبک زندگی مجازی را تقلید می کند، طبیعی است که فرزندنش را نیز با همین الگو تربیت می کند. در سبک زندگی اسلامی برای تربیت کودکان باید تا قبل از سن شرعی، آن ها را برای پذیرش نقش های خود آموزش داد؛ در غیر این صورت ممکن نیست بتوان در نوجوانی فرهنگ پوشش اسلامی را به نوجوانان قبولاند. در نتیجه تا ده سال آینده پوشش زنان و دختران ما تغییر مشهودی خواهد داشت. به همین علت لازم و ضروری است که دستگاه های فرهنگی به طور جدی وارد ماجرا شده و اجازه ندهند نسل آینده با حجاب و پوشش زن مسلمان بیگانه باشد.»
اجبار نتیجه معکوس دارد پیداست در این شرایط و با افزایش تهاجم فرهنگی، خانواده های مذهبی نگران هستند که چگونه دختران خود را به حجاب دعوت کنند. «حجت الاسلام محمدحسین جلالی» کارشناس امور دینی می گوید: «چگونگی آشنایی دختران کوچک با حجاب موضوعی است که مرز بسیار باریکی دارد و اگر با دقت رفتار نکنیم، ممکن است فرزندمان برای یک عمر از حجاب دلزده شود. گسترش فرهنگ حجاب، بدون توجه به انگيزه های درونی و پايه های اعتقادی افراد و تنها با بهره گيری از اهرم زور و اجبار امكان پذير نيست. اگر افراد به اقتضای شرايط و با اثرپذيری از عوامل اجباركننده تن به حجاب دهند، اين امر بقا و دوامی نخواهد داشت و فرد با تغيير شرايط و برطرف شدن عوامل اجباركننده، حجاب را كنار خواهد گذاشت. اگر چه استفاده از مکانیزم الزام و اجبار، از سرعت بالایی برای حصول به نتیجه برخوردار است؛ ولی اگر با مکانیزم های شناختی و هنجاری همراه نشود، ثبات کمتری خواهد داشت. امام علی پیوسته بر اين امر تأكيد می کرد كه كار و مسئوليت باید با ميل و علاقه شخصی انجام شود. از این رو ایشان از ايجاد فضای اكراه و اجبار در کار به شدت پرهيز می كرد و هرگز به روش های مستبدانه متوسل نمی شد.»
