یادگیری، فرآیندی از مراحل رشد انسان است که بخش زیادی از آن اکتسابی است. این فرآیند از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است و شروع آن از سال های اولیه عمر است؛ که اگر به خوبی و با کیفیت مناسبی سپری نشود، بلوغ فکری در انسان دچار اختلال میشود. گذران این ایام در زندگی همه ما با چالش های زودگذر یا بلندمدتی رو به رو بوده است. در این میان چیزی که مهم است رویارویی صحیح و درست با این مشکلات است. سردرگمی و ناتوانی در مدیریت صحیح برای حل این مشکلات میتواند علاوه بر ایجاد سنگلاخ در مسیر یادگیری، موجب بروز مشکلات جسمی و روحی شود.
هم اکنون به بررسی مشکلات و چالش های تحصیلی چند نفر می پردازیم
دختر یازده ساله ای دارم که تک فرزند و پنجم ابتدایی است. با شروع سال تحصیلی جدید، دچار اضطراب های شدید شد. دو سال پیش هم مدرسه را دوست نداشت و مدام میگفت: «دلم نمیخواد مدرسه برم.» دختر من از لحاظ تحصیلی مشکلی نداشت و ندارد و نمرات خوبی میگرفت و میگیرد. من همانموقع هم به همراه پدرش پیگیر این مسأله بودیم و به دلیل روشنی نرسیدیم. قابل ذکر است که قبل از آن و در سال اول دبستان این مشکل را نداشت؛ و در سال دوم دچار این اضطراب شد. با مجازیشدن مدارس هم جزء دانش آموزانی بود که بسیار از این پیشامد خوشحال شد و حال خوبی داشت؛ و امسال با حضوری شدن آموزش، شاهد همان اضطراب ها و کج خلقی ها شدیم. لطفاً راهنمایی بفرمایید.
خانم، 41 ساله، استاد دانشگاه
پسر 22 ساله ای دارم که دانشجوی سال دوم رشته روانشناسی است. مدتی است که زمزمه هایی مبنی بر ترک تحصیل و ورود به کار آزاد را از او می شنوم. استدلالش هم این است که درآمد ماهیانه من و پدرش که او هم استاد دانشگاه است، روی هم معادل کسی است که شغل آزاد دارد. تمام وقت خودش را به کارش اختصاص داده است. او تحصیلات دانشگاهی را زحمتی مضاعف و مانعی برای رسیدن به درآمد بیشتر میداند. برای حل این مشکل چه کنیم؟
آقا ، 20 ساله، دانشجو
من عاشق درس خواندن بودم و هستم. زمانی که مطلب جدید علمی یاد میگیرم یا درکی از دنیا به واسطه مطالعه به دست می آورم بسیار لذت میبرم؛ اما مدتی است که دست و دلم به درس خواندن و مطالعه نمی رود. مدتها باید در ذهنم با خودم کلنجار بروم تا متقاعد شوم به خواندن درس. مشکل جسمی و مالی هم ندارم و به عبارتی همه شرایط را برای درس خواندن دارم. لطفاً مرا راهنمایی کنید.