آرامش می‌خواهید؟
انسان در زندگی دنیایش، مدام دنبال آرامش روحی است. هر چه هم این در و آن در می‌زند، برای خاطر این است که برای خودش آرامش درست کند. هیچ‌وقت نمی‌خواهد درونش را به هم بریزد، بلکه می‌خواهد آن را آرام کند. حتی آن‌ها که دنبال پول می‌دوند، خیال می‌کنند برایشان آرامش می‌آورد.
کسی نقل می‌کند که در مسجد بودم و دیدم امام صادق (ع) پسرش موسی بن جعفر (ع) را نصیحت می‌کند و می‌فرماید:
ای پسرم! اگر کسی قناعت کند به آنچه از نظر مسیر عادی شرعی معمولی [به‌اصطلاح ما] به دستش رسیده، این آرامش روحی پیدا می‌کند. از این راه آرامش پیدا می‌شود. این فرد دیگر خودش را بی‌نیاز می‌بیند از اینکه این در و آن در را بزند. او احتیاج به هیچ‌کس ندارد و راحت است؛ اما در مقابلش اگر کسی چشمش را بدوزد به آنچه دیگری در دست دارد، این فرد احساس کمبود می‌کند و ناراحت است. نگاه کردن به آنچه دیگران دارند، آرامشت را می‌گیرد. همان است که بیچاره‌ات می‌کند؛ و اگر کسی راضی نشد به آنچه خداوند روزی او کرده است، در حقیقت خدا را دارد متهم می‌کند در برنامه‌ریزی‌اش برای رزق و روزی مخلوقات.
